Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Wim Hartman

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Wim Hartman (1929) is een Nederlandse informatiekundige en organisatie-adviseur en emeritus-hoogleraar Informatiemanagement aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.

Loopbaan

Na de studie werkte Hartman eerst bij Philips en was hier betrokken bij de implementatie van het eerste logistieke informatiesysteem. Ook was hij een van de auteurs van het eerste handboek voor de ontwikkeling van informatiesystemen.

Van 1967 tot 1994 werkt hij verder als organisatie-adviseur. In 1981 wordt hij hoogleraar in Rotterdam met de inaugurele rede Doel, functie, data: een methodiek voor het ontwikkelen van informatiesystemen. Een bekende leerling van Hartman is prof. dr. Fred de Koning[1].

Hartman is lid van het Nederlands Instituut van Registeraccountants (NIvRA) en van de Nederlandse Orde van Organisatie-Adviseurs (OOA).[2]

In 1994 heeft hij de Stichting Hartman Fonds (SHF) opgericht. Deze stichting stimuleert wetenschappelijk onderzoek en ontwikkeling van leerstof over auditing en informatieverzorging.

Boeken over informatiesystemen en -kunde

Hartman was in zijn tijd eind 1960er jaren bij Philips een van de auteurs van het eerste handboek voor de ontwikkeling van informatiesystemen. Kenmerk van elk nieuw vakgebied is dat er bij aanvang geen sprake is van een goed onderbouwde en ontwikkelde methodologie. Zo was het ook gesteld in de jaren zeventig en tachtig met het vakgebied informatiesystemen.[3]

Tot het weinige dat toen voorhanden was, behoorden met name het handboek ARDI, ontwikkeld binnen Philips o.a. door Hartman, spoedig gevolgd door de methode SDM (Systems Development Methodology) van Pandata. Beide handboeken bestonden uit een verzameling methoden en technieken voor de opzet en het beheer van informatiesystemen.[3]

Hartman schreef verder verschillende leerboeken over de bestuurlijke informatiekunde. Hij nam deel in vele commissies op dit gebied.

Werken

Hartman schreef verscheidene leerboeken over methoden en technieken in de informatiekunde, waaronder:

  • Information systems handbook : analysis, requirements determinaton, design and development, implementation and evaluation (ARDI) met H. Matthes, en A. Proeme. Apeldoorn: Philips, 1968.
  • Methoden voor systeemonderzoek , i.s.m. Jan Roos, Deventer: Kluwer, 1975.
  • Technieken voor systeemonderzoek, Deventer: Kluwer, 1976.
  • Modellen voor systeemonderzoek, Deventer: Kluwer, 1988.
  • Analyse en projectbesturing, Deventer: Kluwer, 1988.
  • Methodiek voor systeemonderzoek, Deventer: Kluwer, 1988.
  • Werkboek organisatie en informatiebeleid, Schoonhoven: Academic Service, 1988.
  • Systeemontwikkeling, Deventer: Kluwer, 1989.
  • Organisatie van de informatie-verzorging, Rotterdam: CODIS, 1992.

Externe links

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  1. º Prof. dr W.Fred. de Koning RE RA (2000). Bestuurlijke Informatieverzorging, in het bijzonder Informatiecontrole …… Rede in verkorte vorm uitgesproken bij de aanvaarding van het ambt van hoogleraar Bestuurlijke Informatieverzorging, in het bijzonder Informatiecontrole, aan de Universiteit Nyenrode op donderdag 7 december 2000.
  2. º Nederlandse Orde van Organisatie-Adviseurs.
  3. 3,0 3,1 Theo Bemelmans (2004). Informeren en communiceren. Afscheidscollege uitgesproken op 19 maart 2004 aan de Technische Universiteit Eindhoven.
rel=nofollow
rel=nofollow