Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Wilhelm Lachnit
Wilhelm Lachnit (Gittersee, bij Dresden, 12 november 1899 – Dresden, 14 november 1962) was een Duits schilder die voornamelijk actief was in Dresden.
Levensloop
Lachnit werd geboren in het kleine stadje Gittersee; zijn familie verhuisde naar Dresden in 1906. Hij studeerde bij de Kunstgewerbeschule Dresden onder Richard Guhr, en later op de Dresden Academy of Fine Arts, waar hij was acquainted met en influenced bij Otto Dix, Conrad Felixmüller, en Otto Griebel. Hij kwam bij de Communistische partij in Duitsland in 1924 en was actief in het produceren van diverse vormen van Agitprop door de 1920s. Hij was de mede-oprichter van de Neue Gruppe met Hans Grundig, Otto Griebel, and Fritz Skade. Succesvolle tentoonstellingen volgden in Parijs, Düsseldorf, Amsterdam en Dresden.
Nadat de nazi’s in 1933 de macht in Duitsland overnamen, werd Lachnits werk als „Entartete Kunst” beschouwd en door de autoriteiten in beslag genomen. Gedurende deze periode mocht hij geen kunst maken. Veel van zijn door de nazi’s in beslag genomen werk werd vernietigd tijdens het Bombardement op Dresden in februari 1945.
Zijn aquarellen Mann und Frau am Fenster[1] en Mädchen am Tisch[2] uit 1923 werden in 2012 teruggevonden in een ontdekking van door de nazi’s in beslag genomen kunstwerken.[3]
Na de Tweede Wereldoorlog ging Lachnit door met schilderen. In 1947 werd hij professor op de Hochschule für Bildende Künste Dresden. Bekende leerlingen waren Jürgen Böttcher, Manfred Böttcher en Harald Metzkes.
Lachnit overleed in 1962 als gevolg van een hartaanval en werd begraven in het Loschwitzer Friedhof in Dresden.
Bibliografie
- Joachim Uhlitzsch, Wilhelm Lachnit. Seemann, Leipzig 1968.
- Fritz Löffler, Lachnit, Wilhelm, Neue Deutsche Biographie (NDB) 13, Berlin: Duncker & Humblot, 1982, p. 378-379
- Friedegund Weidemann, Der Maler und Graphiker Wilhelm Lachnit: Studie zu seinem Menschenbild. Diss, Humboldt-Univ., Berlin 1983.
- Hans Joachim Neidhardt, Dresden, wie es Maler sahen. Edition Leipzig, Leipzig 1983.
- Wilhelm Lachnit. Gemälde, Graphik, Zeichnungen. Akademie der Künste der DDR, Kathleen Krenzlin, Berlin 1990. ISBN 3-86050-010-4
- Ingrid Wenzkat (red.), Dresden – Vision einer Stadt. Hellerau-Verlag Dresden, Dresden 1995.
- Gabriele Werner, Wilhelm Lachnit, Gemälde 1899-1962; Ausstellung vom 12. Februar bis 30. April 2000 Staatliche Kunstsammlungen Dresden, Gemäldegalerie Neue Meister, Albertinum Brühlsche Terrasse. Staatliche Kunstsammlungen, Dresden 1999.
- Wulf Kirsten und Hans-Peter Lühr (red.), Künstler in Dresden im 20. Jahrhundert. Literarische Porträts. Verlag der Kunst Dresden, Dresden 2005.
Verwijzingen
- º "Die 25 veröffentlichten Werke aus dem Gurlitt-Fundus", Abendzeitung München, 12 november 2013. Geraadpleegd op 4 januari 2017.
- º "Die 25 veröffentlichten Werke aus dem Gurlitt-Fundus", Abendzeitung München, 12 november 2013. Geraadpleegd op 4 januari 2017.
- º "Die 25 veröffentlichten Werke aus dem Gurlitt-Fundus", Spiegel, 11 november 2013. Geraadpleegd op 4 januari 2017.
