Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Verklaring van Langeac
De Verklaring van Langeac is een internationale verklaring over de fundamenten en principes van gelijkwaardig ouderschap. Het wil een alternatief zijn voor de feitelijke en veronderstelde ongelijke behandeling van vaders en moeders en de chronische problemen in praktijk en theorie van het familierecht in de Westerse wereld.[1]
Tijdens de internationale conferentie over gedeeld ouderschap, die werd gehouden van 25 tot 31 juli 1999 in Langeac (Frankrijk), kwamen vertegenwoordigers van vader- en ouderschapsorganisaties uit zeven landen in Europa en Zuid-Amerika,[2] unaniem tot overeenstemming over de idee dat gelijkwaardig ouderschap het best de belangen van kinderen, ouders en meer in het algemeen de maatschappij dient. De bevordering van gelijkwaardig ouderschap, zowel in gezinsverband als na een scheiding, werd gezien als sleutelprioriteit, die door regeringsinstanties gesteund zou moeten worden.[3]
De verklaring werd in 6 talen vertaald.
Nederland
De verklaring werd in Nederland ondersteund door het Platform SCJF die de Nederlandse vertaling in druk uitgaf. In Nederland werd in 1999 in Utrecht tevens een tweede aanvullende conferentie georganiseerd. De slotverklaring van deze conferentie luidde als volgt:
- De aanwezigen op de internationale conferentie van 26 november 1999 te Utrecht over de verklaring van Langeac (met 7 sprekers uit 5 verschillende landen: België, Duitsland, Engeland, Ierland, Nederland) willen graag onder de aandacht van hun volksvertegenwoordigers brengen dat moeders en vaders te allen tijde gelijke verantwoordelijkheden, rechten en plichten hebben ten aanzien van hun kinderen en dat juist dit een zo groot mogelijke betrokkenheid van vaders en moeders bij verzorging en opvoeding waarborgt. Zij vragen om een nadere discussie op grondslag van de ideeën van de verklaring van Langeac.
België
In België heeft justitieminister Onkelinx een wet gemaakt die vergaand in de lijn van de verklaring van Langeac ligt.
Het Belgisch Parlement (de Kamer van Volksvertegenwoordigers) heeft op donderdag 30 maart 2006 deze wet (K51/1673/019) goedgekeurd en bepaald dat aan het gezags-co-ouderschap (ingevoerd in 1995) ook verblijfs-co-ouderschap moet gekoppeld worden. Dit betekent dat de verblijfplaats van de kinderen na een scheiding als volgt bepaald wordt:
- bij voorkeur via een onderling akkoord tussen de ouders;
- als de ouders niet tot een akkoord kunnen komen en als één van de ouders verblijfs-co-ouderschap wenst moet de rechter dat bij voorrang onderzoeken (en dus toekennen);
- enkel als duidelijk blijkt dat verblijfs-co-ouderschap niet in het belang van het kind is mag de rechter anders beslissen. Hij moet zijn vonnis dan wel uitgebreid motiveren, en het wetsontwerp zegt dat eigenlijk enkel een materiële huisvestingsonmogelijkheid en/of een te grote afstand een bezwaar kunnen zijn. De onwil van één ouder of het ontbreken van communicatie tussen beide ouders mag niet gebruikt worden als reden om verblijfs-co-ouderschap te weigeren.
Externe link
Referenties