Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Vera Coomans
| Vera Coomans | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Vera Coomans | |
| Geboren | Mortsel, 1949 | |
| Land | .png){kind=small} België
| |
| Werk | ||
| Genre(s) | Chanson Folkrock Kleinkunst | |
| Beroep | Zangeres | |
| Act(s) | Rum Madou Vera Croesjkowa & Les Cousins du Chagrin | |
| (en) IMDb-profiel | ||
Vera Coomans (Mortsel, 1949) is een Vlaamse zangeres.
Biografie
Ze debuteert als tiener in Antwerpse cafés met eigen nummers op tekst van Engelse dichters. In 1967 komt Coomans in Brussel theater studeren aan het RITS. Spoedig vestigt ze zich in de hoofdstad. Na twee jaar stopt ze haar studie, om zich toe te leggen op het zingen. Na een auditie in de Munt vraagt de Internationale Nieuwe Scène haar mee te werken aan de creatie van Mistero Buffo van Dario Fo. Ze toert met de INS rond Europa.
Midden de jaren zeventig trekt het jonge gezin Coomans naar New York. Haar levensgezel Jan gaat les volgen aan de Actor's Studio van Lee Strasberg. Zij werkt er als koerier en in haar vrije tijd zingt ze in hartje Manhattan, op straat of in folkclubs.
Als hun kinderen schoolplichtig worden, keert het gezin terug naar België. Coomans vindt emplooi bij de folkgroep Rum. Uit die groep vloeit een samenwerking voort met Wiet Van de Leest in de groep Madou. Hun sound is zijn tijd ver vooruit en de groep scoort een hit met Witte Nachten maar Madou is een kort leven beschoren. De jaren 80 maken tabula rasa met de folkmuziek en haar uitlopers. Coomans verdwijnt in de anonimiteit.
Ze start opnieuw in 1991 als zangeres van het gezelschap Vera Croesjkowa & Les Cousins du Chagrin, met Leo Coomans (saxofoon) en Herman Van Vinckenroye (piano). Ze brengen vooral Franse en Duitse liederen uit de jaren 20 en 30 van de 20ste eeuw. Haar stem wordt opgemerkt door Arno, die haar vraagt om het lied De Grond die ik zal kussen in te zingen voor de televisieserie Moeder, waarom leven wij?. Korte tijd later ontmoet ze Philip Hoessen tijdens een opname met koor voor Wereldwijd. Ze bouwen een programma met eigen nummers, aangevuld met traditionals en liederen van onder andere Randy Newman, Tom Waits, Gavin Friday en Édith Piaf. De groep verzorgt het voorprogramma van Arno in Parijs, Brussel en Amsterdam.
In 1996 verschijnt de cd Sad Eyes en wordt het duo steeds meer gevraagd voor eigen concerten. Geleidelijk ontwikkelt zich ook een volledig programma met een variatie aan chansons en voorjaar 1997 bijt Coomans/Hoessen dan ook het spits af op het Brugges festival.
In de zomer nemen Vera Coomans en Philip Hoessen deel aan de Passchendaele concerten met Rob Johnson, Roy Bailey & Koen De Cauter. Hun bijdrage verschijnt op cd, uitgebracht in het najaar van 1997. Een nieuwe cd Silent house komt uit in november '98 bij het PINK-label.
Samen met Tom Theuns, zanger/gitarist bij Ambrozijn, neemt ze in 2000 Something within op, opnieuw een compilatie Amerikaanse folksongs, uit de jaren 60 en 70. In het nieuwe millennium zorgt de revival van de folk voor hernieuwde aandacht voor het repertoire van Madou. Coomans werkt in 2005 samen met de muzikanten van Jaune toujours als Madouce.
Discografie
 Zie Rum en Madou voor haar groepswerk |
- Sad Eyes - 1996
- Silent house - 1998
- Something within' - 2000 (met Tom Theuns)
- One Night While Sleeping -2011 (met Tom Theuns)