Universalia

Universalia (of universaliën) zijn in de logica algemene begrippen, begrippen die de verzameling van alle soortgelijke elementen aanduiden. Het gaat bijvoorbeeld om het begrip paard (of Paardheid), eerder dan één specifiek paard, of om het begrip rood (of Roodheid), eerder dan om een rood object.

De term 'universalia' (enkelvoud 'universale') is afkomstig uit de filosofie, meer bepaald de metafysica. Van de 11de tot de 14de eeuw woedde er een universaliënstrijd onder filosofen omtrent het bestaan van deze universalia.

Het probleem van de universalia ontstaat wanneer een predicaat aan verscheidene individuele elementen wordt toegeschreven. Men kan een aantal objecten onder een algemeen begrip categoriseren: ze behoren bijvoorbeeld alle tot de soort paard of zijn alle rood. De vraag is dan of dit gemeenschappelijke element aanwezig is en een bestaanswaarde heeft, of slechts ingebeeld is en een gevolg van ons taalgebruik.

Er zijn hoofdzakelijk drie oplossingen voor de vraag of universalia echt, stoffelijk bestaan of enkel gedacht worden: realisme, nominalisme en conceptualisme.

Realisme

Aan de ene kant is er het realisme, dat universalia opvat als hoogste, en soms zelfs enige werkelijkheid. Onder anderen Plato, Anselmus en William van Champeaux waren voorstanders van deze oplossing. Onder andere met zijn allegorie van de grot drukte Plato reeds uit dat de werkelijkheid slechts een afschaduwing is van een volmaaktere en dus realistischer Vormenwereld.

Aristoteles wees de buitenstoffelijkheid van de Vormenwereld van Plato af, maar zag de Essenties wel als meer dan slechts een categorisering. Ook in de buitengeestelijke wereld was deze volgens hem namelijk terug te vinden, een standpunt dat wel gematigd realistisch wordt genoemd.

Nominalisme

Aan de andere kant is er het nominalisme. Aanhangers daarvan beweren dat universalia slechts als vage etiketten naar concrete dingen in de wereld verwijzen. Enkel de wereld zoals die ervaren wordt, is reëel. Bekende nominalisten zijn Roscellinus van Compiègne, Willem van Ockham, Hobbes, Spinoza en Berkeley.

Conceptualisme

Het conceptualisme van bijvoorbeeld Petrus Abelardus probeert beide standpunten te verzoenen. Volgens dit standpunt zijn universalia slechts een product van de geest, maar drukken ze een objectieve werkelijkheid uit. Hiermee kwam hij dicht bij het gematigd realistische van Aristoteles. Critici beweren echter dat dit geen oplossing is voor het probleem, maar een parafrase ervan.