Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Trudel de Vries
Gertrud ’Trudel’ de Vries (Frankfurt am Main, 22 november 1914 – Amsterdam, 7 juni 2007) was een Joodse communiste, bekend om haar rol als verpleegster in de Spaanse Burgeroorlog en als lid van het Nederlandse verzet in de Tweede Wereldoorlog.[1][2][3][4]
Levensloop
De Vries werd geboren in Frankfurt uit een Nederlandse vader, Jacques de Vries, en Franse moeder, Rosa Meijer. Het gezin verhuisde in 1925 toen Trudel elf jaar was naar Den Haag nadat haar vader al zijn geld had vergokt. Ze werd er lid van de zionistische jeugdbeweging Mizrahi, maar nadat ze zich kritisch had uitgelaten over de politiek van het opkopen van Palestijns land door rijke Joden die nadien de arme Palestijnen verjaagden werd ze uit de beweging gezet en als communiste bestempeld, een label dat haar interesse in politiek nog verder vergrootte omdat ze wilde weten wat dat begrip inhield.
In Rotterdam volgde ze een opleiding als apothekersassistente. Ze kwam in deze havenstad in contact met Duitse emigranten die op de vlucht waren voor het opkomende fascisme en antisemitisme en die vaak hoopten met de boot naar Amerika te emigreren. Trudel was tijdens haar jeugd in Duitsland o.m. op school al in contact gekomen met antisemitisme.
In 1935 werd ze lid van de Communistische Partij Holland.
Zij begon te werken in een Joods ziekenhuis in Rotterdam. Vanuit haar linkse overtuigingen trok ze na het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog op 29 april 1937 naar Spanje waar ze als verpleegster werkte voor de Internationale Brigades. Ze leerde er dokter Theo van Reemst kennen met wie ze in Spanje trouwde.
Na het verlies van de republikeinen keerde ze december 1938 met Ans Blauw, Nora Diamant, Dinie Heroma en Jenny Schaddelee via Frankrijk terug naar Nederland. Ook Theo Van Reemst keerde terug naar Nederland, waar hij zijn staatsburgerschap verloor. De Vries verloor als zijn echtgenote automatisch ook haar staatsburgerschap.
De Vries bleef actief in links-activisitische kringen, ook na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Haar zoon Bert werd geboren in 1941.
Op 22 november 1942 werd ze samen met haar man door de Duitsers gearresteerd en opgesloten in het Oranjehotel, waar ze terug werkte als verpleegster. Later werd ze overgeplaatst naar Kamp Westerbork. Haar echtgenoot Theo werd opgesloten in Dachau.
In 1943 namen de Duitsers een wet aan waardoor gemengd gehuwden werden vrijgelaten. De Vries werd vervolgens vrijgelaten omdat haar man Theo niet Joods was. Ze dook onder tot aan de bevrijding van Nederland. Na de oorlog werd ze herenigd met haar echtgenoot die het concentratiekamp Dachau overleefde. Theo ging aan de slag als huisarts en het paar kreeg in 1946 een dochter, Jos.[4]
Nadat het paar in 1956 uit elkaar ging begon de Vries te werken als lerares Duits. Ze werd lid van de Communistische Partij van Nederland en bleef actief in organisaties die zich bezig hielden met de steun aan oudstrijders uit de Spaanse Burgeroorlog.
Weblinks
- ’Het spoor terug’; Trudel van Reemst-de Vries op VPRO.nl
- https://spanje3639.org/tag/trudel-van-reemst/
- http://www.drentheindeoorlog.nl/?aid=357
|
