Toen Nowhere Man de zaak had opgelost, zette hij de plaat “Street Fighting Man” van de Rolling Stones op

Toen Nowhere-Man de zaak had opgelost, zette hij de plaat “Street Fighting Man” van de Rolling Stones op is een hoorspel van Alfred Behrens. Als Nowhere Man den Fall erledigt hatte, legte er "Street Fighting Man" von den Rolling Stones auf werd op 30 juni 1972 door de Bayerischer Rundfunk uitgezonden. Coos Mulder vertaalde het en de KRO zond het uit in het programma Dinsdagavondtheater op dinsdag 23 april 1974, van 21:30 uur tot 22:15 uur. De regisseur was Léon Povel.

Rolbezetting

• Broes Hartman (Nowhere-Man)
• Bob Verstraete (Kray)
• Bert Dijkstra & Lex Schoorel (vertellers)
• Bas ten Batenburg (Shadowman)
• Joke van den Berg (Sister Morphine)
• Hein Boele (Tambourine Man)
• Frans Kokshoorn (Michael Collins)

Inhoud

Dit is een crazy hoorspel, geënt op songfragmenten die, in een juiste volgorde gegroepeerd, een dankbare leidraad opleveren voor een meeslepend verhaal: hard, brutaal, kort aangeboden, tak-tak-tak en bovenal komisch. Een giller van een thriller. En toch nog met een serieuze ondertoon. De auteur creëerde “Nowhere-Man” als detective in pop- en beatzaken, die de gekidnapte beatzanger Jumpin’ Jack Flash moet zien te vinden. Wat is er aan de hand? De protestzangers gingen aanvankelijk de misstanden in de maatschappij te lijf, maar de grote platenmaatschappijen zagen er goud in en slokten ze op. De protesten werden in geld gesmoord. Er moet dus een nieuw muziekconcern worden opgericht, dat het geld niet opstrijkt maar ten goede laat komen aan kunstenaars die het nodig hebben en de kunst onder de mensen brengt die de hoge prijzen niet kunnen betalen. Dit is moeilijk te verwezenlijken. Vandaar kidnapping van popstars voor hun eigen bestwil…

Trivia

• "Street Fighting Man" verwijst naar het nummer Street Fighting Man van The Rolling Stones.
• "Nowhere Man" verwijst naar het nummer Nowhere Man van The Beatles.