Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Theo Jonkergouw
Theodorus Antonius Josephus Maria Jonkergouw (Tilburg, 15 januari 1941 - Leiden, 9 mei 2012) was een Nederlands bestuurder.
Biografie
Theo Jonkergouw heeft vrijwel zijn gehele loopbaan gewijd aan de praktijk en de theorie van bestuur en management van non-profitorganisaties, vooral van verenigingen. Opgeleid als bestuurssocioloog aan de Katholieke Hogeschool Tilburg (tegenwoordig Universiteit Tilburg), begon hij zijn loopbaan als docent aan de Hogeschool De Horst te Driebergen, waar hij met onder anderen Piet Reckman op kritische wijze vorm gaf aan het onderwijs. Daarna was hij achtereenvolgens directielid Verenigingszaken van de VARA, waarnaast hij promoveerde aan de Technische Universiteit Twente op een proefschrift over de Nederlandse vakbeweging [1]. Vervolgens was hij directeur van het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP), het Koninklijk Instituut van Ingenieurs (KIVI) en de Vereniging voor Gedragstherapie en Cognitieve therapie (VGCt). Ook als bestuursvrijwilliger, vaak voorzitter, was hij actief in de sfeer van verenigingen, zoals in de Federatie Nederlandse Vakbeweging (FNV), lokale en nationale politiek, omroep, buurt, sport en beroep. Nascholing in de verenigingsprofessie kreeg hij bij de (Nederlandse) Academie voor Verenigingsmanagement (AVVM) en de American Society of Association Executives (ASAE). Ook zette hij zijn praktijkervaring om in theoretische gezichtspunten, gebaseerd op de principes van 'dienend leiderschap' volgens Robert K. Greenleaf. [2] Daarover publiceerde Jonkergouw in vakbladen [3] en gedurende een aantal jaren via een weblog. [4] Binnen de beroepsvereniging Verenigingsprofessionals Nederland (VPN) initieerde hij naast de grote groep brancheorganisaties een sectie voor beroepsverenigingen. Na zijn pensionering richtte hij zich op coaching en mediation wat leidde tot zijn tot zijn erelidmaatschap van de sectie Mediation van het NIP. Toen de diagnose van een ongeneeslijke kanker hem ineens dwong zijn werk stop te zetten, hebben hij en zijn zijn echtgenote Mirjam Sprangers, hoogleraar medische psychologie aan het Academisch Medisch Centrum (AMC) van de Universiteit van Amsterdam (UvA), hun ervaring met zijn laatste levensjaar openlijk gedeeld met velen, onder andere via een interview met Gijsbert van Es in de NRC-rubriek ‘Het laatste woord’ [5]. Posthuum verscheen zijn boek 'Twee Kapiteins op één Schip' waarin hij het delicate spanningsveld analyseert tussen voorzitters en directeuren in non-profitorganisaties. Daarin benadrukt hij het belang van het 'zachte' psychologisch contract en hoe dat op te bouwen en te onderhouden in de context van een 'harde' formele organisatie. [6]
Referenties
- º Jonkergouw, T. (1983). Strategie en leiding van de vakbeweging in Nederland. Rotterdam: Ordeman.
- º Greenleaf, R.K. (2003). The Servant-Leader Within: A Transformative Path. Mahwah, New Jersey: Paulist Press
- º o.a. Jonkergouw, T. (2007). Excellente verenigingen, in: VM Vaktijdschrift voor professionals van verenigingen. Lelystad: VM-uitgevers.
- º Jonkergouw, T. (2006-2010). Tips voor goed verenigingsbestuur. Ervaringen, inzichten en handvatten voor de praktijk. Assen: Van Gorcum.
- º Es, G. van. (2013). Het laatste woord. De kunst van leven met de dood. Amsterdam: Nieuw Amsterdam & NRC-boeken.
- º Jonkergouw, T. (2013). Twee kapiteins op één schip. Directeuren en voorzitters van non-profitorganisaties. Assen: Van Gorcum.