Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Sterkste Man van Nederland
Sterkste Man van Nederland is een jaarlijks (op televisie uitgezonden) kampioenschap waarin acht tot tien sterke mannen strijden voor de titel Sterkste Man van Nederland.
Het kampioenschap vond sinds de eerste versie in 1979 26 maal plaats in verschillende steden in Nederland. De bekendste deelnemers - en winnaars - van de wedstrijd zijn Ted van der Parre, Berend Veneberg en Jarno Hams. En ook de krachtsporters die rond 1980-1985 meededen, zijn vooral in de krachtsportwereld nog erg bekend. Gerard du Prie, Cees de Vreugd, Ab Wolders en Simon Wulfse zijn de eerste bekende sterke mannen, uit Nederland, die ook aan powerlifting deden.
Winnaars
| Jaar | Winnaar | Tweede plaats | Derde plaats | Gehouden te |
|---|---|---|---|---|
| 1979[1] | Gerard Du Prie | Jan Woudsma | Robert Nuy | |
| 1980 | geen wedstrijd | |||
| 1981 | geen wedstrijd | |||
| 1982 | Simon Wulfse | Gerard Du Prie | Huub van Eck | Dronten (De Meerpaal) |
| 1983 | Gerard Du Prie | Arnhem (Nederlands Openluchtmuseum) | ||
| 1984 | Ab Wolders | Cees de Vreugd | Simon Wulfse | Alkmaar (Kaasmarkt) |
| 1985 | geen wedstrijd | |||
| 1986 | geen wedstrijd | |||
| 1987 | geen wedstrijd | |||
| 1988 | geen wedstrijd | |||
| 1989 | Tjalling van den Bosch | Ted van der Parre (2e) | Ab Wolders (2e) gedeelde plaats | Hindeloopen |
| 1990 | geen wedstrijd | |||
| 1991 | Ted van der Parre | Ameland | ||
| 1992 | Ted van der Parre (coach: Ab Wolders) | Berend Veneberg | Rens Vrolijk (coach: Henk Bres) | Zierikzee |
| 1993 | Berend Veneberg | |||
| 1994 | Ted van der Parre | Berend Veneberg | Wout Zijlstra | Borculo |
| 1995 | Berend Veneberg | Paul Smeets | Ted van der Parre | Haaksbergen |
| 1996 | Berend Veneberg | Wout Zijlstra | Paul Smeets | Sneek |
| 1997 | Berend Veneberg | Wout Zijlstra | Paul Smeets | Almere |
| 1998 | geen wedstrijd | |||
| 1999 | Berend Veneberg | Peter Baltus | Jarno Hams | Borculo |
| 2000 | Berend Veneberg | Peter Baltus | Eduard Leeflang | Enschede |
| 2001[2] | Wout Zijlstra | Jarno Hams | Sander Du Burck | |
| 2002 | Berend Veneberg | Sjaak Ruska | Jarno Hams | Arnhem |
| 2003 | Peter Baltus 'het beest van Uitgeest' | Jarno Hams | Sjaak Ruska | Zandvoort |
| 2004 | Jarno Hams | Simon Sulaiman | Edwin Hakvoort | Enschede |
| 2005 | Jarno Hams | Dave Mossing | Edwin Hakvoort | Vriezenveen |
| 2006 | Jarno Hams | Sjaak Ruska | Tom Jansen | Hellendoorn |
| 2007 | Jarno Hams | Evert Kreuze | Tom Jansen | Heerhugowaard |
| 2008 | Jarno Hams (5x op een rij) | Richard van der Linden | Evert Kreuze | Puttershoek |
| 2009 | Simon Sulaiman | Alex Moonen | Jan Wagenaar | Vroomshoop |
| 2010 (18 juli) | Jarno Hams[3] | Richard van der Linden | Alex Moonen[4] | Hoofddorp |
| 2011 (16 juli) | Jan Wagenaar[5] | Richard van der Linden | Alex Moonen | Surhuisterveen |
| 2012 (14 juli)[6][7] | Jarno Hams | Jan Wagenaar | Alex Moonen | Kerkrade |
| 2013 (20 juli) | Jitse Kramer | Jan Wagenaar | Niels Gordijn | Boxtel |
| 2014 (12 juli) | Alex Moonen | Niels Gordijn | Kelvin de Ruiter | Gasgracht te Meppel |
| 2015 (18 juli) | Jitse Kramer | Niels Gordijn | Enzo Tauro | Centrum van Borculo |
| 2016 (9 juli) | Alex Moonen | Jitse Kramer | Enzo Tauro | Zwolle, buitenterrein van de IJsselhallen |
| 2017 (16 juli) | Alex Moonen | Enzo Tauro | Kelvin de Ruiter | Hengelo, marktplein |
| 2018 (30 juni) | Alex Moonen (4e titel) | Kelvin de Ruiter | Enzo Tauro | Centrum van Schinveld |
| 2019 (7 juli) | Kelvin de Ruiter[8] | Joost Heutinck | Teun Moors | Weert |
Bron: Real Dutch Power.[9]
Sterkste Man van Nederland 2014
In 2014 een aparte strijd, want Alex Moonen was gegroeid, letterlijk en figuurlijk en Jarno Hams wou na herstel van zijn blessure nog 1x winnen en zo de meeste titels ooit (8x) binnenslepen. De andere tegenstanders waren ook niet de minste geringste: Bas van der Molen uit Groningen, Randolf Pander uit Wezep, Fouad Hsaini (al vele malen (onofficieel) kampioen onder 105 kg), Johan Langhorst, Niels Gordijn, Dennis van Beusekom, Enzo Tauro, Kelvin de Ruiter, Marvin Mulder en Matthieu Onderdijk. Bij uitval van een deelnemer de reserve Angelo van der Pas. De titelverdediger, Jitse Kramer, komt niet in de lijst voor.[10] Alex Moonen won de titel en Hams werd 4e.
Sterkste Man van Nederland -105 kg, Lemmer, september 2013
Gijs Boeijen won de eerste officiële wedstrijd van de Sterkste Man van Nederland tot 105 kg in Lemmer, september 2013. Op 2 augustus 2014 behaalde hij in Zwolle opnieuw de 1e plaats. Boeijen is ook een regelmatige deelnemer aan de wedstrijd van de zwaargewichten. Fouad Hsaini won deze titel al zeven maal onofficieel, echter kon hij een keer niet meedoen, omdat hij meer dan 105 kg woog en zich meer richtte op de hoofdwedstrijd met de zwaargewichten.
Meeste titels
Zowel Berend Veneberg als Jarno Hams hebben de titel 7x gehaald. Berend Veneberg is echter al jaren gestopt. In 2013 deed Hams niet mee vanwege blessures. Het deelnemersveld werd steeds sterker. Hams, die feitelijk ongeslagen was, zei de titel 'een jaartje uit te lenen'. Door Hams toenemende leeftijd en het sterker wordende deelnemersveld, bleek in juli 2014 of de uitspraak van Hams klopte.
Hams won in mei 2014 voor de eerste keer in 10 jaar een wedstrijd met alleen Nederlanders niet. Dit was een van de voorrondes voor de Sterkste Man van Nederland 2014. Alleen de winnaar mocht meedoen. Hams had geluk dat de winnaar al automatisch geplaatst was, omdat deze de titel in 2013 binnen had gesleept en Hams tweede werd en daardoor toch nog geplaatst werd.
Het mocht echter niet baten, Hams werd in juli 2014 vierde en kondigde een dag later aan dat hij niet meer mee zou doen.
Alex Moonen haalde in 2018 zijn vierde titel binnen. Gezien zijn leeftijd (35) zal het lastig worden om er ook zeven titels van te maken, of meer, maar niets is onmogelijk, momenteel (2014-2018) domineert hij en er zijn 'sterke mannen' die nog in of na hun 40e levensjaar een titel haalden.
Sterkste Team van Nederland
In navolging op het 'Sterkste Team van de Wereld', begon Nederland sporadisch ook met dit evenement, maar dan landelijk en vanaf het jaar 2000 bijna jaarlijks. Echter niet standaard als de wedstrijd 'Sterkste Man van Nederland'. De teamwedstrijd wordt door sommigen gezien als oefenwedstrijd voor dat laatstgenoemde evenement, of gewoon om die titel binnen te slepen. De ene persoon is weer goed in het ene onderdeel en de andere weer in het ander. Een team dat elkaar goed aanvult, maakt daardoor veel kans op een plaats in de top 3. De laatste kampioenen waren:
- in 2012: Jan Wagenaar en Johan Langhorst
- in 2013: Alex Moonen en Gijs Boeijen (eerste Pinksterdag, 19 mei)
- in 2014: Alex Moonen en Jarno Hams (8 juni te Lopik)
- in 2015: Jarno Hams en Eric Hams (broers), 24 mei 2015, bij het autosportevenement Foute Cross. De wedstrijd trok zeer veel bezoekers, vanwege dat het bij de Foute Cross werd gehouden in Lopik.
- In 2016: Niels Gordijn en Mike Oerlemans, (15 mei 2016), te Lopik, bij de Foute Cross
- In 2017: Gijs Boeijen en Vlad Buda, (11 juni 2017), te Lopik, bij de Foute Cross
- In 2019: Alex Moonen en George Sulaiman (zoon van Simon Sulaiman), 17 augustus 2019, Vaals
Onderwaardering
Eind 2017 en begin 2018 was er wat media-aandacht van enkele Sterkste Mannen, omdat zij vaak naast een fulltime baan nog deze topsport beoefenen, die in de jaren '70 wellicht nog als kermisattractie werd gezien. Vanaf halverwege de jaren '80 is het een zeer serieuze sport, waar mannen soms wel 20 uur per week zwaar trainen (naast hun werk) en nog steeds moeilijk sponsoren kunnen vinden. Buitenlandse wedstrijden zijn vaak op eigen kosten en veel buitenlanders zijn vaak in het voordeel omdat het daar (zoals in Polen en de Verenigde Staten) wel mogelijk is om er je baan van te maken. Landen vinden het belangrijk dat hun sporters hoog eindigen en de sporters krijgen voldoende geld om zich vooral op het trainen en de wedstrijden te kunnen richten, in tegenstelling tot landen als Nederland en Duitsland. Jarno Hams was de enige professionele Sterkste Man in Nederland en heeft er 12 jaar van kunnen leven, maar hij zei zelf in een interview in 2018 dat hij met een 'gewone' fulltime baan meer zou hebben overgehouden. Het ging hem meer om de sport en om de eer en niet om het geld.
Trivia
- Ted van der Parre tilde in 1995 als eerste Nederlander alle 5 stenen op in het onderdeel 'Stones of Strength'.
- Op 16 juli 2011 vond de 25e editie van de Sterkste Man van Nederland plaats. Jarno Hams moest afhaken vanwege een rugblessure en kon daardoor geen poging doen om het record van 7x kampioen te evenaren. Voor deze 25e editie waren alle oud-kampioenen uitgenodigd, die bijna allemaal aanwezig waren (behalve Tjalling van den Bosch).[11]
- Op 14 juli 2012 evenaarde Jarno Hams het record van 7x kampioen. Hij staat nu gelijk met Berend Veneberg, die tegenwoordig scheidsrechter is bij Sterkste Man-wedstrijden.
Zie ook
- De sterkste man van Nederland (telefilm uit 2011)
Bronnen, noten en/of referenties
|