Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Sonny Rollins
Theodore Walter (Sonny) Rollins (New York City, 7 september 1930) is een Amerikaans jazzmuzikant en tenorsaxofonist. Sonny Rollins heeft al een lange productieve carrière in de jazz. Hij begon op zijn elfde, en speelde al voor zijn 20e samen met Thelonious Monk. Tegenwoordig toert hij nog en neemt hij nog albums op. Leeftijdgenoten en muzikanten waarmee hij opnam heeft hij overleefd: John Coltrane, Miles Davis en Art Blakey.
Carrière
Begin
Hij begon als pianist, stapte over naar de altsax, en uiteindelijk greep hij naar de tenorsax in 1946. Zijn eerste plaatopname was in 1949 met Babs Gonzales, datzelfde jaar maakte hij opnames met J. J. Johnson en Bud Powell. Rollins maakte opnames met Miles Davis in 1951 en met Thelonious Monk in 1953.
Rollins maakte deel uit van het Clifford Brown-Max Roach kwintet in 1955, en werd de leider nadat Brown in 1957 overleed.
Bandleider
Op 22 juni 1956 nam hij Saxophone Colossus op, één van zijn hoogst gewaardeerde albums. Op het album ook Tommy Flanagan (piano), de Jazz Messengers (Art Blakey)-bassist Doug Watkins en drummer Max Roach. Het was pas zijn derde album als bandleider, maar toch nam hij al zijn meest bekende nummer op: "St Thomas", een calypso afgeleid van een liedje dat zijn moeder zong in zijn jeugd: 'het was een traditional'. In de jaren '50 was Rollins een leidende kracht in wat later bekend werd als hard bop. In 1957 begon hij ook met het gebruik van bas en drums als begeleiding van zijn solo's, bijvoorbeeld op de twee vroege opnames 'Way Out West' (Contemporary, 1957) en 'A Night at the Village Vanguard' (Blue Note, 1957).
Albums
In 1959, toen hij gefrustreerd raakte met zijn - volgens hemzelf - muzikale beperkingen, nam hij een tweede (en beroemd geworden) verlof van de muziek. Om een zwangere buurvrouw niet lastig te vallen, ging hij oefenen op de Williamsburg Bridge. Zijn 'comeback'/album heette dan ook The Bridge.
Ook in de jaren '60 bleef Sonny een van de avontuurlijkere muzikanten. Elk album verschilde hemelsbreed van de voorgaande. Hij deed latin/rtmes op 'What's New', haalde de avant-garde in met 'Our Man in Jazz', en herontdekte de normen op 'Now's the Time'. Hij speelde ook de soundtrack van 'Alfie'.
Wederom gefrustreerd nam hij zijn derde, en voorlopig laatste, verlof. Hij besteedde zijn tijd aan yoga, meditatie en Oosterse filosofieën. In 1972 raakte hij in contact met R&B, pop, en funk/ritmes. Hij had nu ook elektrisch versterkte gitaar en bas in zijn band. In deze periode speelde hij zijn solo's zonder begeleiding. In 1985 kwam zijn album 'Solo Album' uit.
Zijn grootste bekendheid behaalde hij met uitvoeringen op het album Tattoo You van de Rolling Stones uit 1981. Hij speelt op de nummers 'Slave', 'Waiting on a Friend' (de solo) en mogelijk 'Neighbours'.
Op 11 september 2001 was Sonny Rollins vlakbij het World Trade Center toen de torens instortten. Vlak daarna nam hij het live/album "Without a Song: The 9/11 Concert" op.
Overzicht
Rollins staat bekend om het feit dat hij eenvoudige, oppervlakkige of ongewone muziek gebruikt, en daarop een improvisatie baseert (Bijvoorbeeld: "There's No Business Like Show Business" op 'Work Time', "I'm an Old Cowhand" op 'Way Out West', en "Sweet Leilani" op 'This Is What I Do'). Hij heeft weinig nummers gecomponeerd, maar bekend gebleven zijn wel "St. Thomas", "Oleo", "Alfie's Theme" en "Airegin".
Zijn latere albums zijn niet zo bijzonder als zijn eerdere, maar zijn optredens zijn, al meer dan 25 jaar, nog steeds krachtig en van een grootheid.
Onderscheidingen
In 2007 won hij samen met Steve Reich de Zweedse Polar Music Prize ter waarde van € 108 000. Deze prijs heeft de status van Nobelprijs van de muziek. Het juryrapport gewaagde van zijn onweerstaanbare swing, zijn krachtige sound en zijn muzikaal gevoel voor humor.
Op 24 november 2010 heeft Sonny Rollins, 53 jaar nadat hij er voor het eerst optrad, de Jazz Award 2010 van het Concertgebouw gekregen.
Discografie als leider
Muzieksamples
- van "Ev'ry Time We Say Goodbye", 'The Sound of Sonny'
Zie ook
Externe links
- Sonny Rollins website http://www.sonnyrollins.com
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Sonny Rollins op Wikimedia Commons.