Skopostheorie

Skopostheorie (Duits: Skopostheorie) is een concept op het gebied van vertaalwetenschap. Het geeft een inzicht tot de aard van vertalen als een doelbewuste activiteit die direct toepasbaar is op elk vertalingsproject.

De theorie is opgezet door de Duitse taalkundigen Hans Vermeer en Katharina Reiß en bevat het idee dat vertalen en interpreteren zich voornamelijk moet richten op de functie van de doeltekst.

Doel en Doelgroep

Skopostheorie richt zich op vertalen als een werkzaamheid met een streven of doel, en op de beoogde geadresseerde of doelgroep van de vertaling. Vertalen betekent een doeltekst produceren met een doelstelling voor een doeleinde en doelgroepen in doelsituaties. Binnen de skopostheorie is de rang van de brontekst lager dan in equivalentie-gebaseerde theorieën van vertaling. De bron is een "offer van informatie", die de vertaler vervolgens omzet tot een "offer van informatie" voor de doelgroep.

Paul Kussmaul verklaart deze theorie als: "De functionele benadering heeft een grote overeenkomst met skopostheorie. De functie van een vertaling rust op kennis, normen, en waarden van de doelgroep, die vervolgens weer zijn beïnvloed door hun situatie en door de cultuur. Deze factoren bepalen of de functie van de brontekst of passages in de brontekst behouden mogen worden of moeten worden veranderd."

Regel van skopostheorie bevatten:

1. De DT (doeltekst) moet intern samenhangend zijn
2. De DT moet samenhangend met de BT (brontekst) zijn
3. De DT word besloten door zijn skopos

Zie ook

• Vertalen

Referenties

• Prunč, Erich: Entwicklungslinien der Translationswissenschaft, Leipzig, 2012: Frank & Timme