Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Robert Garnier
Robert Garnier (La Ferte-Bernard (Sarthe) ca. 1545 - Le Mans, 20 september 1590) was een Franse dichter en toneelschrijver. Garmier kan worden beschouwd als de grootste Franse tragische dichter van de renaissance en de voorloper van het baroktheater uit de 17e eeuw. Hij oefende ook een grote invloed uit op de ontwikkeling van de elizabethaanse tragedie. Thomas Kyd is waarschijnlijk de auteur van een Engelse vertaling van Garniers Cornélie die begin 1590 in Engeland werd gepubliceerd.
Garnier was de auteur van twee meesterwerken: de tragedie Les Juives (1583) en de tragikomedie Bradamante (1582), die het pathos van Seneca imiteren en reflecteren op actuele gebeurtenissen van de toenmalige godsdienstoorlogen.
Garnier werkte aan de vernieuwing van het Franse theater door imitatie van de ouden, en schreef zowel Romeinse tragedies (op de wijze van Seneca) als Griekse treurspelen. Drie bekende Romeinse tragedies van hem zijn Porcie, Cornélie, en Marc-Antoine. Voorbeelden van zijn Griekse tragedies (met een opeenstapeling van rampen en lyrische monologen) zijn Hippolyte, La Troade, en Antigone.
Zijn tragedies willen zowel opvoeden als ontroeren en draaien steeds om belangrijke, vaak actuele kwesties. Portia en Cornelia gaan over de beste vorm van politiek bestuur; Antigone over verzoening van orde en rechtvaardigheid; Marc-Antoine bezint zich over de rechten van koningen en of staatsbelang steeds de doorslag mag geven; La Troade en Les Juives behandelen metafysische en morele vragen (het bestaan van het kwaad, de heerschappij van onrecht, het geloof in een rechtvaardige God).
De laatste van zijn tragedies, Les Juives (1583) heeft als onderwerp de wraak van Nebukadnezar na de opstand van Sédécie, koning van Jeruzalem. Deze katholieke Bijbelse tragedie, die past in het culturele beleid van de contrareformatie, is de meest succesvolle in zijn soort vóór Jean Racines treurspel Athalie dat in 1691 werd gepubliceerd.
Na zijn periode met Romeinse en Griekse tragedies initieert Garnier met Bradamante in 1582 het genre van de tragikomedie in Frankrijk. Het onderwerp ontleent hij aan Ariosto's Orlando Furioso; hij wijkt echter af van van zijn Italiaans model door zich minder te richten op wonderlijke episoden en meer aandacht te tonen voor de psychologie van zijn personages. Het genre van de tragikomedie, waarvan Robert Garnier in Frankrijk een pionier was, zou heel populair worden in de eerste helft van de zeventiende eeuw.