Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Raoul Baligand
| Raoul Baligand | ||
| Volledige naam | Raoul Baligand | |
| Geboren | Roux, 4 januari 1913 | |
| Overleden | Brussel, 28 december 1981 | |
| Kieskring |  Charleroi
| |
| Regio |  Wallonië
| |
| Land | .png){kind=small} België
| |
| Functie | Politicus | |
| Partij | PCB | |
| Functies | ||
| 1946 - 1949 | Volksvertegenwoordiger | |
| 1946 - 1952 | Gemeenteraadslid Gilly | |
| 1950 - 1954 | Volksvertegenwoordiger | |
Raoul Baligand (geboren Baligant) (Roux, 4 januari 1913 - Brussel, 28 december 1981) was een Belgisch verzetsman en politicus voor de PCB.
Levensloop
Raoul Baligand was de zoon van een mijnwerker die syndicaal actief was. Zijn moeder overleed toen hij nog heel jong was en hij werd opgevoed door zijn grootmoeder. Toen hij dertien was leerde hij in de Université Paul Pastur (vernoemd naar Paul Pastur) het beroep van bankwerker aan. Hij ging werken in de Ateliers de constructions électriques de Charleroi (ACEC) als bankwerker-elektricien. De oproerstakingen van 1932 deden hem kiezen voor het communisme. Na zijn legerdienst (1934 - 1935) werd hij politiek actief. Hij nam deel aan de fusie van de socialistische en de communistische jeugdorganisaties te Roux.
In oktober 1936 liet hij zich inlijven bij de Spaanse Internationale Brigades, in de geniesectie van het Frans-Belgisch bataljon André Marty (vernoemd naar de Franse communist André Marty). Hij nam deel aan de Slag om Madrid (1936), de Slag van Jarama (1937) en de Slag van Guadalajara (1937), waar hij voor het eerst gewond werd. Weer opgeroepen voor het Belgisch leger, meldde hij zich laattijdig en werd met twaalf dagen militair arrest gestraft. Onmiddellijk daarop vertrok hij weer naar Spanje waar hij tot kapitein werd gepromoveerd. Hij werd opnieuw gekwetst, tijdens de gevechten in Caspe op de Ebro. Naar België teruggekeerd einde november 1938, werd hij gemobiliseerd. Hij nam in 1940 deel aan de Achttiendaagse Veldtocht, en bij de capitulatie maakte hij van de verwarring gebruik om wapens mee te nemen en ze te verbergen op het kerkhof van Roux.
Op 4 augustus 1940 trouwde hij met de Antwerpse communiste Berthe Verkerk. Hoe ze zich situeerden tijdens de periode van bondgenootschap tussen Nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie is niet duidelijk, maar zeker is dat ze vanaf een bepaald tijdstip tijdens de Tweede Wereldoorlog actief waren in de clandestiene pers, meer bepaald in Clarté en Partisan. In juni 1941, nadat de oorlog van Duitsland tegen de Sovjet-Unie was uitgebroken, dook hij onder, samen met andere oudgedienden van de Internationale Brigades. Ze vormden de eerste kleine groepen die sabotage pleegden en organiseerden zich stilaan tot wat het Belgisch Leger van Partisanen werd. Raoul Baligand leidde heel wat acties, zowat overal in België. Een van de meest opzienbarende was die waarbij honderden kilogrammen dynamiet werd gehaald uit het diepste van de mijn van Bois du Cazier, door twaalf gewapende partizanen. 9 van de 12 partizanen werden nadien gevangen genomen en na marteling geëxecuteerd.
Tegen het einde van de oorlog was Baligand commandant van de zone West-Wallonië en rechtstreekse adjunct van de nationale commandant, achtereenvolgens Jean Terfve, Henri Buch en Raymond Dispy.
Van 1943 tot 1951 en van 1960 tot aan zijn dood was hij lid van het Centraal comité van de Belgische communistische partij. In februari 1946 werd hij voor deze partij verkozen tot volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Charleroi. Hij oefende het mandaat uit tot in 1949 en werd opnieuw verkozen van 1950 tot 1954. In oktober 1946 werd hij gemeenteraadslid te Gilly bij Charleroi en behield dit mandaat tot in 1952.
Naast zijn activiteiten binnen de communistische partij, bleef hij actief in verenigingen van oud-strijders. Zo was hij voorzitter van de Club Garcia Lorca (vernoemd naar Garcia Lorca) en van het Onafhankelijkheidsfront.
Eretekens
Vanwege zijn activiteiten in het Verzet kreeg Baligand heel wat eretekens, onder meer:
- Commandeur in de Kroonorde (België)
- Legioen van Eer (Frankrijk)
- Silver Star (USA)
- Orde van het Britse Rijk (VK)
- Rode Ster (Sovjet-Unie)
Literatuur
- P. BODART, Avec l’Armée belge des partisans, Brussel, 1948.
- W. ADRIAENS, Vrijwilligers voor de vrijheid. Belgische anti-fascisten in de Spaanse burgeroorlog, Leuven, 1978.
- Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
- Jean LEMAITRE, Pour moi, l’Espagne, c’était la révolution, in: Oxygène, september 1980.
- Fabrice MAERTEN, Raoul Baligand, in: Nouvelle Biographie nationale, T. VIII, Brussel, 2005.