Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Henri Buch
Henri Buch (Parijs, ca. 1910 - 18 juni 1972) was een tot Belg genaturaliseerde communistische magistraat en lid van het Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog.[1][2][3]
Levensloop
Buch werd in Parijs geboren uit een naar Antwerpen geëmigreerd Russisch Joods diamantairsgezin dat in 1912 naar Antwerpen verhuisde.
Buch werd in 1932 doctor in de rechten aan de Université libre de Bruxelles (ULB). Begin jaren '30 werd hij genaturaliseerd tot Belg.[4]
Hij werd als 26-jarige in 1936 rechter bij de rechtbank van eerste aanleg in Antwerpen. Een aanstelling die extreem-rechts (onder het met Nationaal Legioen, Verdinaso en Vlaamsch Nationaal Verbond) en conservatieve Katholieken werd gecontesteerd omwille van zijn Joodse achtergrond.[5] In 1937 verhuisde hij naar de rechtbank van eerste aanleg in Brussel.
Buch was communist en werd in 1932 lid van de Kommunistische Partij van België en hielp onder meer Joseph Jacquemotte bij zijn parlementair werk. Buch hielp in 1939 Maurice Thorez onderduiken tijdens diens uiteindelijke vlucht naar de Sovjet-Unie.
In 1939 werd hij onderzoeksrechter, een functie die hij niet meteen kon uitoefenen de Tweede Wereldoorlog. Hij was tijdens de Achttiendaagse Veldtocht luitenant bij vijfde linieregiment tot hij krijgsgevangen werd genomen en opgesloten in Duitsland. Hij werd na enkele weken vrijgelaten.
Hij kreeg na zijn vrijlating van zijn oversten de raad zijn werkzaamheden als onderzoeksrechter stop te zetten voor zijn eigen veiligheid.
Tijdens de oorlog overleed zijn echtgenote.
Buch dook onder en werd lid van de communistische verzetsbeweging Belgisch Leger van Partisanen, waarvan hij uiteindelijk bevelhebber zou worden. Op 5 juli 1944 werd hij gearresteerd. Hij werd ondervraagd door de Gestapo en sprak tijdens de ondervragingen waardoor de Duitsers veel info verzamelden.[6] Hij werd opgesloten in het Fort van Breendonk en nadien gedeporteerd naar de concentratiekampen Kamp Vught en Sachsenhausen.
In november 1947 begon Buch te werken voor de Raad van State waar ij uiteindelijk voorzitter werd van de VIIe kamer. Omwille van zijn communistische opvattingen werd hij in de jaren 1950-1951 gevolgd door de Antwerpse gerechtelijke politie.[7]
In 1961 werd hij daarenboven professor aan de ULB. Hij richtte in 1967 met Paul Foriers en Chaïm Perelman aan de ULB het 'Centre de philosophie du Droit' op.
Bronnen, noten en/of referenties
|