Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Psalmberijming van 1968
De Psalmberijming van 1968 (eigenlijk 1967) is een door een collectief van dichters gemaakte berijming. Voor deze berijming is gebruik gemaakt van de melodieën van de Geneefse psalmen. Deze psalmberijming is, samen met 491 gezangen, opgenomen in het Liedboek voor de kerken (1973). Dit werd aanvaard door de doopsgezinde, lutherse, (synodaal) gereformeerde, hervormde en remonstrantse kerken. De Psalmberijming van 1773 heette vanaf toen in de volksmond ’de oude berijming’. Deze wordt nog steeds in sommige ’orthodox’-protestantse kringen gebruikt.
In 2013 werd de psalmberijming van 1968 werd ook opgenomen in het Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk, dat het Liedboek voor de kerken opvolgde.[1]
Geschiedenis
In 1943 besloot de ’Algemeene Synodale Commissie’ van de Nederlands Hervormde Kerk om een commissie te benoemen om de wenselijkheid en mogelijkheid van een nieuwe psalmberijming te onderzoeken. Men koos ervoor om niet te proberen de psalmberijming van 1773 te moderniseren, maar de verzen helemaal opnieuw op rijm te stellen.
In 1947 schreef Klaas Hanzen Heeroma een brochure met zijn visies over hoe een vernieuwde psalmberijming zou moeten zijn. Martinus Nijhof werd als eerste gecontacteerd door de Hervormde Commissie Psalmberijming.[2] Vervolgens ook Heeroma. Zij konden nog zeven andere dichters warm maken voor dit project. Vanaf 1953 kwamen vijf van hen jaarlijks een aantal weken bij elkaar in De Pietersberg: Willem Barnard, Ad den Besten, Klaas Hanzen Heeroma, Jan Willem Schulte Nordholt en Jan Wit.[3] Als groep noemden zij zich Het Landvolk.[3]
In december 1958 werden een eerste resultaat van deze samenwerking uitgegeven in de vorm van het boekje 110 Psalmen. Proeve van een nieuwe berijming. Het boekje bevatte enkel de teksten, geen muzieknotatie.[2] In de loop van de volgende paar jaren kwamen veel positieve reacties binnen, waardoor men gerust was dat het psalmboek gunstig zou worden ontvangen.[2] In mei 1961 verscheen het boekje 150 Psalmen. Proeve van een nieuwe berijming. Dit bevatte alle psalmen, met muzieknotatie. Op de groene kaft was een zittende man afgebeeld met een luit. (In de volksmond noemde men deze uitgave ’het apenboekje’).[2]
De berijming werd uitgegeven in 1967 en stond bekend als ’de nieuwe berijming’.[2] Recenter wordt de naam ’nieuwe berijming’ gebruikt voor een uitgave van berijmde psalmen uit 2020.
Verwijzingen
- º De Psalmen Davids ende ander lofsanghen, https://www.dbnl.org/tekst/dath001psal01_01/dath001psal01_01_0004.php
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 B. H. Weegink, (ingezonden), in: De Waarheidsvriend, 23 november 2000, De ’Nieuwe Berijming’ is van 1967
- ↑ 3,0 3,1 Enny de Bruijn, in: Reformatorisch Dagblad, 2 december 2009, Vijf dichters op De Pietersberg