Postorderbruid

Een postorderbruid, ook wel als mail-order bride aangeduid, is een vrouw die bewust een buitenlandse man zoekt om mee te trouwen, en zichzelf daarom adverteert. De term wordt als pejoratief beschouwd. In veel gevallen zijn de vrouwen afkomstig uit minder ontwikkelde landen, zoals Centraal- en Oost-Europa, Rusland, China, de Filipijnen of Latijns-Amerika. Ze zoeken meestal een man in West-Europa, Zuid-Korea, Australië, Nieuw-Zeeland, Japan of Noord-Amerika.

Oorspronkelijk, eind 19e eeuw had de term slechts betrekking op vrouwen die middels een advertentie bij een bemiddelingsbureau een man zochten. Later kwam de term in zwang voor vrouwen uit Europa die specifiek een Amerikaanse man zochten.

Overigens is de term mail-order groom (postorderbruidegom) in opkomst voor mannen die precies hetzelfde doen.

Motivatie

De reden om een echtgenoot over de grens te zoeken kan verschillen. Uiteraard bestaan hier een aantal stereotyperingen over. Zo zou de man een oudere man zijn die niks van zijn leven heeft gemaakt, in zijn eigen land geen vrouw kan krijgen, en op zoek zijn naar een gewillige mooie jonge vrouw die alles zou doen wat hij wil. De vrouw zou slechts het geld van de man, op een 'lekker lui leventje', of op een verblijfsvergunning uit zijn. Vaak doen deze beschrijvingen de waarheid geweld aan.

De vrouw

De motieven van de vrouw zijn meestal economisch. Daarbij is er meestal een verschil tussen Aziatische en Oost-Europese vrouwen. Aziatische vrouwen trouwen met een Westerse man om hun familie te helpen, en sturen vaak geld naar huis. De Oost-Europese vrouwen wensen zichzelf een beter leven te verschaffen, en doen dit veel minder.

In veel ontwikkelingslanden is ook het alcoholisme en drugsgebruik hoog, met name onder mannen. Bovendien worden vrouwen vaak gediscrimineerd en achtergesteld, en dient hun rol zich strikt te beperken tot die van huisvrouw en moeder. Westerse mannen hebben daarentegen meestal de reputatie liefhebbend, respectvol en attent te zijn. Ook het willen volgen van een hogere opleiding kan meespelen, daar in veel landen meisjes niet worden geacht een hogere opleiding te volgen.

De man

Veel mannen die een postorderbruid bestellen, hebben in eigen land al een of meer mislukte huwelijken of relaties achter de rug, en zoeken een vrouw die 'lief en volgzaam' is. Mannen kiezen bovendien vaak voor een buitenlandse bruid omdat ze het 'exotische' wel aantrekkelijk vinden. Daarbij hebben vrouwen uit ontwikkelingslanden vaak de reputatie volgzaam te zijn, terwijl twee eeuwen van feminisme ervoor hebben gezorgd dat veel Amerikaanse en Europese vrouwen onafhankelijker zijn geworden. Bovendien is de waarde van een man uit een ontwikkeld land in een ontwikkelingsland hoger, en kunnen ze dus mooiere vrouwen uitkiezen.

Een aparte categorie vormen de mannen die een postorderbruid zoeken omdat zij zelf oorspronkelijk uit het betreffende land komen. Een voorbeeld is een Amerikaanse Russische jood die via een joods bemiddelingsbureau in Rusland een joodse vrouw uitzoekt. Hier spelen cultuur en traditie een grotere rol, met name als die cultuur en traditie voorschrijft dat men binnen de eigen religieuze of etnische gemeenschap moet trouwen. Hierbinnen zijn Turkse en Marokkaanse importbruiden weer een uitzondering, daar die meestal via de contacten via achterblijvende familie worden geselecteerd, en niet via bemiddelingsbureaus.

Scheidingspercentages

Daar het huwelijk meestal niet primair op liefde is gebaseerd, wordt vaak aangenomen dat de scheidingspercentages beduidend hoger dan gemiddeld liggen, of dat de vrouw wanneer ze recht heeft op een vaste verblijfsvergunning direct scheidt en een uitkering aanvraagt of gaat werken. Er zijn in principe echter geen algemene statistische gegevens die dit ondersteunen dan wel weerleggen.

In Nederland worden scheidingspercentages van bemiddelde internationale huwelijken niet bijgehouden, maar volgens de Engelstalige Wikipedia zouden in Zwitserland huwelijken tussen Zwitsers en personen uit ontwikkelingslanden lagere scheidingspercentages kennen dan die tussen Zwitsers onderling (50%). Een uitzondering vormden de huwelijken tussen Zwitsers en mensen uit de Dominicaanse Republiek met een 60% scheidingspercentage. Leeftijdsverschil heeft meestal een negatieve invloed op het huwelijk, alsmede een laag inkomen.

Fakers en romantische fraude

Bemiddelingsbureaus en datingsites doen er alles aan om fakers en oplichters te weren. Maar al te vaak komt het voor dat de 'bruid' een oplichter blijkt, die de trouwlustige man met allerlei redenen geld probeert af te troggelen: voor een vliegticket, leges voor reispapieren, geld voor een ziek familielid, notariskosten en legalisatiekosten, smeergeld voor overheidsbeambten, etc. Sommige oplichters gaan zelfs zo ver om 'telefoonkosten' of 'geld voor het internetcafé' te vragen aan hun slachtoffers. Uiteindelijk ontaardt dit in een vorm van Nigeriaanse oplichting.

Datingsites en bemiddelingsbureaus zijn daarom zeer kritisch, nemen klachten vaak serieus, en verwijderen oplichters uit hun bestand. Toch is het niet geheel te voorkomen dat een oplichter misbruik maakt van deze kanalen, en daarom bemiddelen veel bureaus ook in reizen naar het land van de dame in kwestie, zodat de man eerst kennis kan maken, of een bruid uit meerdere kandidaten kan uitzoeken.

Indicaties dat een oplichter aan het werk is zijn meestal slechte beheersing van het Engels, foto's die uit een tijdschrift lijken te komen, en een snelle overgang naar intiem of erotisch taalgebruik in de correspondentie. Oplichters verzoeken bovendien vaak om buiten de datingsite of bemiddelingsbureau om het contact voort te zetten, want ze worden immers vaak door de eigenaren regelmatig uit bestanden verwijderd.

Immigratie

Wie een echtgenoot naar zijn of haar land wil halen, komt onvermijdelijk in aanraking met immigratierecht. Het immigratieland kan bepaalde eisen stellen, bijvoorbeeld betreffende inkomen, antecedenten of integratie. Daarbij moeten vaak (forse) leges worden betaald aan zowel de overheid van de immigratiestaat als de overheid van de emigratiestaat.

Binnen de Europese Unie geldt in principe het vrij verkeer van personen. Bij huwelijken tussen partners uit verschillende lid-staten wordt hen dus in principe niets in de weg gelegd, daar lid-staten dit vrije verkeer niet mogen belemmeren.

Nederland

Nederlands immigratierecht is recentelijk aanzienlijk aangescherpt. Zomaar een bruid uit een niet-EU land 'over laten komen' is niet meer mogelijk, ook niet na het huwelijk. De voorwaarden zijn in principe:

• De bruid moet ten minste 21 zijn;
• Beide kandidaten moeten ongehuwd zijn;
• De bruid mag geen gevaar voor de openbare orde vormen;
• Na aankomst moet worden samengewoond en moeten beiden zich op hetzelfde adres inschrijven bij de GBA.
• De man moet voldoende inkomen hebben (in principe 120% van het minimumloon), en moet nog 12 maanden met zekerheid ten minste dat inkomen verdienen.
• De bruid zal in principe eerst Nederlands moeten leren en een immigratie-examen moeten afleggen op de Nederlandse ambassade of consulaat.

Aan Nederlanders die naar het buitenland willen verhuizen om daar met een buitenlander te trouwen, worden in principe geen eisen gesteld. Wel krijgt men vaak te maken met een conserverende aanslag.

Turkmenistan

De Turkmeense regering heeft in 2001 de eis gesteld dat buitenlanders die een Turkmeense wilden trouwen $ 5.000 aan de overheid moesten betalen. Daarbij moest het koppel ten minste een jaar in Turkmenistan wonen en daar onroerend goed bezitten. De leges en onroerend-goed-eis zijn in 2005 afgeschaft.

Wit-Rusland

De regering van president Loekasjenko heeft regulering van huwelijksbemiddelingsbureaus afgekondigd omdat zij gezonde Wit-Russische vrouwen zouden 'wegkapen'. De meeste bureaus werken echter vanuit het buitenland en laten zich niet ontmoedigen.

Polen

Hoewel Polen aanvankelijk een exportland voor postorderbruiden was, is de betekenis hiervan sterk verminderd sinds Polen in 2004 tot de Europese Unie toetrad. Poolse vrouwen kunnen nu immers zelf naar West-Europa reizen om daar een bestaan op te bouwen, als ze dat willen. Oekraïne is Polen als 'leverancier' in de regio voorbijgestreefd.

Filipijnen

Op de Filipijnen is huwelijksbemiddeling die huwelijken tussen Filipijnsen en buitenlanders beoogt verboden, naar aanleiding van mediaberichten over mishandeling van Filipijnse vrouwen door hun buitenlandse echtgenoten. Toch is en blijft het land een belangrijke exporteur van postorderbruiden, omdat huwelijksbemiddelingsbureaus gebruikmaken van 'reverse publications': de man adverteert en de vrouw reageert.

Verenigde Staten

De Verenigde Staten hebben, als belangrijke 'importeur', eveneens de activiteiten van huwelijksbemiddelingsbureaus gereguleerd. Ook hier is het voornaamste motief bescherming van de buitenlandse vrouw.

• De man moet een bepaalde vragenlijst invullen over zijn huwelijksverleden en criminele antecedenten;
• De man moet onderzocht worden op eventuele geestesziekten;
• Het bureau moet een uittreksel opvragen van de man uit het United States National Sex Offenders Public Registry (zedendelinquentenregister);
• Het bureau moet de vragenlijst vertalen in de moedertaal van de vrouw en deze aan haar verstrekken ter inzage;
• De vrouw moet expliciet haar toestemming verlenen voor ieder contact.

Zie ook

• Faker
• Huwelijk
• Huwelijkspolitiek
• Immigratie
• Schijnhuwelijk

  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)