Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Planetologie

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Planetologie oftewel planeetkunde is de wetenschap die zich bezighoudt met de systematische studie van planeten, manen, planetoïden en kometen (maar geen sterren zoals onze zon). Het is een vakoverschrijdende discipline die elementen vanuit de astronomie en de aardwetenschappen combineert.

Vergelijkingen met de Aarde

Een bijdrage die de planetologie levert ligt vooral in de vergelijking van onze eigen aardse omgeving met andere vreemde werelden in ons zonnestelsel (en meer recent ook daarbuiten). Dit helpt ons onze eigen omgeving te relativeren en geeft ons een beter begrip in de rol van processen die bij ons vanzelfsprekend zijn.

Voorbeelden:

  • Wij zijn gewend dat het op Aarde water regent. Op de planeet Venus regent het echter zwavelzuur.
  • Onze rivieren bestaan uit vloeibaar water. Op de Saturnusmaan Titan is vloeibaar water niet mogelijk, maar toch zijn op de foto's van de Europese Titanlander Huygens duidelijke rivierpatronen te zien. Waarschijnlijk gaat het hier om vloeibaar methaan!
  • Op Aarde bestaatlava uit vloeibaar gesteente. Op de Jupitermaan Ganymedes (en andere ijswerelden) vindt men zogenaamd cryovulkanisme waarbij 'lava' bestaat uit vloeibaar water.

Geschiedenis

Oorspronkelijk bleef de studie van planeten beperkt tot het observeren en berekenen van de planeetbanen, maar naarmate de telescopen beter werden kon men meer details waarnemen. Zo ontdekte Galileo Galileï op de Maan kraters en vlakten. Op het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw waren de zogenaamde Marskanalen het gespreksonderwerp bij de planeetwaarnemers.

De planetologie nam echter pas een grote vlucht op het moment dat men planeten en manen met ruimtetuigen van dichterbij kon gaan bestuderen. Op die manier ging men iedere planeet als een wereld op zich zien met zijn eigen specifieke eigenschappen. Een pionier was de Nederlands-Amerikaanse sterrenkundige Gerard Kuiper. Een nieuwe impuls voor deze wetenschap is sinds 1995 de ontdekking van planeten buiten ons zonnestelsel.

rel=nofollow