Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Piet De Moor (Spanjestrijder)
Piet de Moor (Watermaal-Bosvoorde 5 september 1912 – Corbera d'Ebre 23 september 1938) was een Belg die tijdens de Spaanse Burgeroorlog sneuvelde als soldaat bij de Internationale Brigades.[1]
Levensloop
De Moor werd geboren in een gezin waarin de vader rechtse sympathieën had, en een moeder met communistische ideeën. Hij werd door zijn vader als kind bij een Vlaams-nationalistische jeugdbeweging gedaan.
Hij studeerde aan de Universiteit van Gent en doctoreerde in de sociale wetenschappen. Als student werd hij voorzitter van de Roode Studenten Bond en schreef artikels voor het communistische Het Vrije Volk en voor L’Étudiant Socialiste.
In 1927 werd De Moor lid van de Socialistische Jonge Wacht waarvan hij adjunct-secretaris werd.
Toen hij afstudeerde keerde hij terug naar Brussel en ging aan de slag bij het Nationaal Instituut voor de Radio-omroep. De Moor was journalist.
Hij nam in 1932 deel aan stakingen in de Borinage waar hij onder de indruk was van de povere leefomstandigheden van de mijnwerkers. In 1933 werd hij daarop lid van de Kommunistische Partij van België. Hij begon te schrijven voor La Voix du Peuple, een communistisch blad waar hij onder meer samenwerkte met Jean Blume.
Na een nieuwe betoging werd hij door de rechtbank in Gent veroordeeld tot 14 dagen gevangenisstraf voor "rebellie, slagen en smaad aan de politie". Door de troonsbestijging van Koning Leopold III kreeg hij amnestie. In 1936 nam hij terug deel aan stakingen en betogingen.
In de zomer van 1937 trachtte hij een eerste keer naar Spanje te trekken. Hij vertrok uiteindelijk pas, met de steun van Julien Lahaut, in maart 1938 en kwam aan op 1 april. Hij werd lid van het 4e Pierre Brachet bataljon van de 14de Internationale Brigade. In juli werd hij luitenant, hij kon zo snel opklimmen omdat hij in België zijn legerdienst had gedaan. Hij sneuvelde op 23 september bij gevechten aan de Ebro.
| Bronnen, noten en/of referenties
|