Peter Green (muzikant)

Peter Green, geboren als Peter Allen Greenbaum (Londen East End, 29 oktober 1946) is een Brits gitarist.

Op tienjarige leeftijd kreeg hij een akoestische Spaanse gitaar van zijn oudere broer Michael, die hem een paar akkoorden leerde. Hank B. Marvin van The Shadows en bluesgitaristen Muddy Waters en BB King beïnvloedden hem.

Peter noemt zichzelf Peter Green als hij 15 jaar oud is en speelt basgitaar in diverse bandjes. Hij wordt sologitarist in de band 'Peter B's Looners' van Peter Bardens (ex-Them, later onder andere in Long John Baldry's Bluesology en Camel). Drummer in deze band is Mick Fleetwood. Green is een fanatieke fan van Eric Clapton en is avond aan avond aanwezig bij de optredens van (eerst) The Yardbirds en later John Mayall's Bluesbreakers. Deze band heeft inmiddels, na het vertrek van Eric Clapton, een andere gitarist aangetrokken. Peter steekt zijn mening over de kwaliteiten van deze gitarist niet onder stoelen of banken en na een aantal keren laat John Mayall Peter Green meespelen. Als Clapton in november 1966 terugkeert uit Griekenland wordt Green echter weer aan de kant gezet. Green gaat spelen bij Steampacket met zanger Rod Stewart. Clapton vertrekt echter in juni 1966 alweer naar Cream en Green wordt door Mayall gevraagd terug te keren in de rangen van The Bluesbreakers. Met Mayall neemt Green in 1967 het album A Hard Road op, waarmee hij grote indruk maakt. Als cadeau voor zijn 20e verjaardag krijgt Green van Mayall enkele uren opnametijd in de Decca-studio. Met McVie en Fleetwood zal Green hier onder productionele leiding van Mike Vernon enkele nummers opnemen, waaronder een instrumentaal stuk genaamd Fleetwood Mac.

Peter Green is de oprichter van Fleetwood Mac, genoemd naar drummer Mick Fleetwood en bassist John McVie. Vanwege de belangrijke rol van Green wordt de band ook wel aangekondigd als "Peter Green's Fleetwood Mac". Hij is de auteur van hun hit Black Magic Woman die later door Santana werd gecoverd. Andere bekende nummers van Green zijn Oh Well, Albatross, Rattlesnake Shake en het introspectieve Man Of The World. Fleetwood Mac slaat na Greens vertrek een andere, minder blues-georiënteerde, richting in en groeit uit tot een wereld-act. Drugs- en psychische problemen zorgen ervoor dat Green voor lange tijd uit de muziekscene verdwijnt. Af en toe verschijnen er soloplaten, maar die zijn nogal wisselvallig van kwaliteit. In de jaren 90 keert Peter Green terug naar de internationale podia met Peter Green's Splinter Group met onder andere Cozy Powell en Neil Murray (beiden ex-Whitesnake, ex-Brian May, ex-Black Sabbath). Deze groep maakt 9 albums. In 2004 verlaat Green de groep en vertrekt naar Zweden. Hij sluit zich aan bij The British Blues All Stars, maar een geplande tournee wordt geannuleerd. In 2005 kondigt Mick Fleetwood een mogelijke reünie van de originele Fleetwood Mac aan. Maar tot op heden heeft deze reünie nog niet plaatsgevonden. Gary Moore (ex-Thin lizzy, Colosseum II, Skid Row) maakte een tributealbum onder de naam Blues For Greeny met onder andere de nummers Showbiz Blues, Need Your Love So Bad, Driftin', Long Grey Mare en The Same Way. Moore maakte ook een albumpromotie-tour met de naam "Blues For Greeny Live".

Literatuur

• (en) T. Bacon, Electric Guitars : The Illustrated Encyclopedia., Portable
• (en) M. Celmins, Peter Green : Founder of Fleetwood Mac, Castle
• (en) C. Larkin, The Guinness Encyclopedia of Popular Music, Guinness