Onderklasse (maatschappij)

De onderklasse is in de klassieke Marxistische klassentheorie dat deel van de bevolking dat in het productieproces zijn arbeid verkoopt aan de andere klassen.

Karl Marx en Friedrich Engels onderscheidden in hun werk het Communistisch Manifest uit 1848 drie klassen, die zich onderscheiden door twee criteria:

• Eigendom van productiemiddelen
• Controle over de arbeidskracht

Hieruit volgde voor Marx een opdfeling van de maatschappij in drie klassen:

i. Kapitalisten. Ook wel de bourgeoisie. Deze bezitten de productiemiddelen, en kopen de arbeidskracht van de andere klassen.

ii. De arbeiders, ook wel het proletariaat. Dit is de onderklasse, die zijn arbeidskracht verkoopt , en die niet de middelen hebben de arbeidskracht van anderen te kopen, en die evenmin de mogelijkheid tot bezit van produktiemiddelen hebben.

iii. De petite bourgeouisie, een middenklasse die wel productiemiddelen bezitten, maar die niet de arbeidskracht van anderen kopen.

De onderklasse wordt in de Angelsaksische wereld lower class, working class of blue collar genoemd. Hiermee worden de laagste inkomensgroepen in de samenleving bedoeld, onder de middenklasse en bovenklasse. Dak- en thuislozen worden gerekend tot de lower lower class.

De bekende Britse arts-psychiater en essayist Anthony M. Daniels (vaak schrijvend onder het pseudoniem Theodore Dalrymple) spreekt van underclass.

Zie ook

• Low art
• Proletariaat

Referenties