Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Nieuw Vlaams Tijdschrift
Het NVT (Nieuw Vlaams Tijdschrift) werd in 1946 te Wilrijk (Antwerpen) opgericht door Herman Teirlinck, nadat reeds sinds 1943 heel wat voorbereidend werk daartoe was verricht door August Vermeylen, die op 10 januari 1945 overleed. Zijn zoon Piet Vermeylen vroeg daarop aan Herman Teirlinck om de leiding over het tijdschrift over te nemen.[1] Hoewel Vermeylen het nieuwe algemeen Vlaams tijdschrift de titel Diogenes wou geven, kreeg het blad, naar analogie met het prestigieuze Nouvelle Revue Française de naam Nieuw Vlaams Tijdschrift.
Het blad kende een hoge oplage en had een belangrijke invloed op de Vlaamse Letteren, mede door de medewerking van auteurs als August Vermeylen (postuum), Herman Teirlinck, Johan Daisne, Maurice Gilliams, Hubert Lampo, Karel Jonckheere en later onder anderen Hugo Claus, Ivo Michiels en Paul De Wispelaere. Op initiatief van Herman Teirlinck werd de Arkprijs van het Vrije Woord in het leven geroepen. Hoewel Angèle Manteau voorbereidingen had getroffen om het tijdschrift uit te geven, moest de uitgeverij hier wegens financiële moeilijkheden van afzien, en werd het NVT uitgegeven door de uitgeverij Ontwikkeling en gedrukt bij drukkerij Excelsior, onderdeel van Ontwikkeling. Toen Ontwikkeling in 1978 failliet ging, werd het tijdschrift overgenomen door uitgeverij Manteau.[1]
Het stopzetten van het Nieuw Vlaams Tijdschrift in 1983 zorgde voor enige commotie. Hoofdredacteur Paul De Wispelaere riep een redactievergadering bijeen, waarin hij meedeelde dat de uitgever niet langer bereid was de exploitatie te verzekeren.
Een aantal redacteurs sprak over een complot, en begon een eigen blad, dat de naam Diogenes kreeg. Paul De Wispelaere stapte over naar het Nieuw Wereldtijdschrift (NWT), waarvan Herman De Coninck (1944–1997) de hoofdredacteur werd.
In 1989 werd de naam Nieuw Vlaams Tijdschrift toegevoegd aan het literaire blad Gierik" dat in 1983 als gestencild bundeltje was begonnen.
In oktober 2000 startte een project in de schoot van het Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie om het volledige NVT-archief te inventariseren,[1] waarbij aandacht werd besteed aan een aantal spilfiguren bij redactie en medewerkers. Het gecatalogiseerde archief is online raadpleegbaar via de Agrippa-databank van het AMVC — Het Letterenhuis.[2]
Weblinks
- Nieuw Vlaams Tijdschrift in de online databank van het AMVC — Het Letterenhuis.
Verwijzingen
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Bert Van Raemdonck, Experimenten binnen de grenzen van het ernstige. Het brievenarchief van het Nieuw Vlaams Tijdschrift, in: Edward Vanhoutte & Yves T’Sjoen (eds.), Epistolaria. Tekstgenetische studies. Antwerpen: AMVC, 2003. p. 49-66, ook gepubliceerd door het Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie: http://ctb.kantl.be/pub/epistolaria/vanraemdonck.htm
- º Nieuw Vlaams Tijdschrift in de online databank van het AMVC — Het Letterenhuis.
