Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Nico Wissing

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Nico Wissing is op 27 mei 1961 geboren in Megchelen, bij Doetinchem. Zijn jeugd stond in het teken van groen, natuur en planten. Zijn plantenkennis deed hij op aan de lagere tuinbouwschool De Rank te Velp en de middelbare tuinbouwschool te Nijmegen. Voorts volgde hij de opleiding Milieutechnologie bij PBNA en de opleiding EVTO (Economische Vorming Toekomstige Ondernemers). Inmiddels werkt hij meer dan dertig jaar als landschapsontwerper. Hij is oprichter van ontwerpbureau Wissing Tuinen Wissing in Megchelen en mede-eigenaar van hoveniersbedrijf GreenM2 ref in Doetinchem.

Landschapsontwerp

Wissing geeft advies aan projectontwikkelaars en overheden en maakt ontwerpen voor tuin, park en landschap, met nadruk op groen en duurzaam. Daarnaast maakt hij voor bedrijven uit de (maak)industrie duurzame ontwerpen met lokale producten en materialen. Samen met Lodewijk Hoekstra (tv-presentator van Eigen Huis & Tuin en Green-Kids ref) heeft hij in 2012 NL Greenlabel opgericht ref. Hun doel is de inrichting van de buitenruimte weer in balans te brengen met de natuurlijke leefomgeving door duurzaamheid en biodiversiteit te bevorderen.

Visie

Nico Wissing stond mede aan de wieg van het concept van de ‘levende tuin’ ref. Dit concept trekt het belang van groen voor onze gezondheid en de kwaliteit van ons leefmilieu door naar de eigen tuin. Het is uitgewerkt in de handleiding ‘De levende tuin’ van branchevereniging VHG ref. Wereldwijd verzorgt hij lezingen (onder meer in 2008 op het Singapore Garden Festival ref), waarin hij uiteenzet hoe de bebouwde wereld er in zijn ogen zou moeten uitzien. Speciale aandacht heeft hij voor de toepassing, in combinatie met bijzondere planten, van materialen als beton, staal, glas, bio-kunststof ref, leem, hout en olivijn. De visie van Nico Wissing en Lodewijk Hoekstra op een duurzame, groene buitenruimte is vastgelegd in het boek “Sparren voor een duurzaam leven” ref.

Projecten

Het specialisme van Nico Wissing is het creëren van bijzondere ontwerpen voor tuin en landschap. In 2006 presenteerde hij het boek “Wissing Tuinen Outlook”, waarin hij twintig projecten heeft uitgewerkt. Zo gaf hij leiding aan de aanleg van het landschap rond het Dutch Pavilion (MVRDV) op de Expo 2000 te Hannover. In 2010 behaalde hij een gouden medaille bij de Gardening World Cup ref in Nagasaki (Japan) voor een tuinontwerp volgens het concept “World Peace starts with Inner Peace” ref. In 2012 richtte hij samen met Lodewijk Hoekstra een duurzame tuin ref in op de Floriade in Venlo. Deze tuin verhuisde in 2013 naar de binnenstad van Doetinchem.

Nevenfuncties

Van 2000 tot 2010 was Nico Wissing voorzitter van de werkgroep bedrijven van de European Landscape Contractors Association ELCA. Sinds 2004 is hij lid van de adviesraad van de Osnabrück (opleiding Landschaftsbau). Daarnaast was hij voorzitter of lid van de jury bij tuinfestivals in onder meer Nederland, Griekenland, Hongarije en Luxemburg. Ook geeft hij masterclasses over de duurzame inrichting van de buitenruimte, is hij gastspreker op internationale congressen en treedt hij via de Speakers Academy op als spreker over tuin- en landschapsarchitectuur, duurzame buitenruimten, integrale gebiedsontwikkeling en duurzame producten.

Publicaties

Wissing Tuinen Outlook, 2005 ref VHG, Handleiding “De levende tuin”, 2011 ref Lodewijk Hoekstra en Nico Wissing, “Sparren voor een duurzaam leven”, 2012 ref

Externe links