Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Meester in de rechten

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Meester in de rechten is de titel die iemand behaalt door het afronden van de masterstudie rechtsgeleerdheid aan een Belgische of Nederlandse universiteit. De titel is het equivalent van een Master of Laws in het bachelor-masterstelsel. 'Meester in de rechten' wordt doorgaans afgekort tot mr. (met kleine letters en een punt).

In België en Nederland wordt de afkorting LL.M. ook vaak gebruikt om aan te duiden dat de persoon een buitenlandse MaNaMa heeft gedaan na de volledige studie rechten. Vooral in de rechtstakken Financieel recht, Vennootschapsrecht, Internationaal recht, Europees recht en Maritiem recht zijn deze internationale LL.M programma's populair.

Het Structuurdecreet van 4 april 2003 luidt in artikel II.77 zelfs dat de titel voor meester in de rechten "LL.M." is. Juridisch gezien mag de titel LL.M. dus gevoerd worden door juristen, het is in Vlaanderen niet gebruikelijk.

Bij meerdere meesters in de rechten wordt mrs. als aanduiding gebruikt: "Advocaten: mrs. De Vries en Jansen". Dit moet niet worden verward met het Engelstalige (en onder de invloed van Ms. steeds meer in onbruik geraakte) Mrs., de afkorting voor Mevrouw. De reden dat de titel meester in de rechten is, meervoud dus, stamt uit de middeleeuwen. In die tijd was een jurist iemand die zowel bekend was met het geldende canonieke recht, als het Romeinse recht. Deze titel geldt nu nog steeds.

Verband met promotie

Door het behalen van de meestertitel (tegenwoordig door het slagen voor het "master" examen) is (behoudens een speciale vrijstelling) voldaan aan één voorwaarde voor toelating tot een academische promotie (internationaal als "PhD" aangeduid), naast de succesvolle verdediging van een goedgekeurd academisch proefschrift. In Nederland is dit geen vervolgopleiding, maar een onderzoeksproject in een specifiek onderwerp, waarover een proefschrift wordt geschreven. Wettelijk heeft iemand die gepromoveerd is het recht de titel "dr." voor de naam te voeren, maar bij juristen is dat weinig gebruikelijk, omdat de "mr." titel op zichzelf al een soort doctoraat zou behelzen.[1] Ook al is dit historisch achterhaald, en geldt de "dr." titel als veel zwaarder dan de "mr."-titel, de traditie blijft.

Heel vroeger, voor de invoering van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek in Nederland, was drs. nog geen titel, maar betekende het iets als "hij voor doctor studeert".[2] Vandaar dat in combinatie met mr. drs. deze term achter mr. kwam te staan. In het dagelijks gebruik veranderde deze volgorde niet meer als iemand daarna alsnog promoveerde. Dan bleef het mr.dr.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º E. Koops, 'Bijzonder recht: het ius promovendi', Ars Aequi (65) 2016, afl. 11, p. 804-805.
  2. º Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek, artikel 7a.5 Titulatuur
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow