Max Vandermaesbrugge

Max Vandermaesbrugge (Charleroi-Couillet, 14 juni 1933 - Knokke-Heist, 12 april (Paasdag) 2020) was een Belgisch componist, pianist, muziekcriticus en pedagoog.

Studies

Max Vandermaesbrugge studeerde bij Raymond Moulaert (privé), André Souris, Jacques Stehman, Jean Louel en Jean Absil tussen 1951 en 1960 aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Naast zijn talrijke prijzen - waaronder de prijs fuga en de speciale Prijs Buffin de Chosal voor de hoogste resultaten contrapunt en fuga aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel, - en na op zeventienjarige leeftijd zijn Grieks-Latijns humanioradiploma te hebben behaald- studeerde hij af aan het Instituut voor Journalisten van België en werd hij muziekcriticus voor de Belgische krant 'La Dernière Heure' sinds 1954. Hij bezat ook bekwaamheidgetuigschriften voor de drie graden van het voltijds dagonderwijs in muziek van de bijzondere Centrale Examencommissie van de Staat.

Loopbaan

In 1955 begon hij zijn onderwijscarrière als leraar piano en solfège aan de muziekacademies van Anderlecht (1955-1962), Sint-Joost-ten-Node (1958-1962), en Vorst (1959- 1962). In 1963 volgde hij zijn leraar Jean Absil op, als directeur van de Franstalige Muziekacademie van Etterbeek . Aan het inmiddels gesplitste Conservatorium van Brussel doceerde Max Vandermaesbrugge in de Franstalige afgdeling solfège en vanaf 1971 ook harmonie, het jaar waarin hij op achtendertigjarige leeftijd René Defossez opvolgde als inspecteur van het Belgisch Franstalig kunstonderwijs voor alle disciplines (instrument, zang , dans, dramatische en lyrische kunst, dictie). Tijdens zijn zevenentwintig jaar inspecteurschap schreef hij honderden opgaven voor de bekwaamheidsproeven voor leraars van alle disciplines. Zijn Stelselmatige notenleer (Solfège systematique) vertoont een grote muzikaliteit, en werd jarenlang gebruikt met groot succes in de hogere graden van alle academies en Koninklijke conservatoria. Hij was ook voorzitter van CeBeDeM en van de Unie van Belgische Componisten van 1981 tot 1984. Na zijn voorzitterschap behaalde hij in 1990 de Fugatrofee van dezelfde Unie van Belgische Componisten voor zijn bijdrage aan de Belgische muziek.

Wedstrijden en onderscheidingen

Max Vandermaesbrugge werd geassocieerd met tal van muzikale evenementen, hij was met name voorzitter van de jury van de Bösendorfer-wedstrijd te Brussel en jurylid in Parijs van de internationale wedstrijd Bellan. Van 1997 tot 2016 was hij wedstrijdvoorzitter en jurylid van de "Torneo internazionale di musica", met zetel te Rome, samen met zijn echtgenote, met wie hij het kunstenaarsbureau "Tanz-oper-Theater-Antonymax" oprichtte, waarvan de eerste optreden plaatsvond in Parijs in 2001. (Duo Antonymax)* Hij is auteur van artikelen in het Frans voor verscheidene tijdschriften en in het Italiaans voor het Verona Symposium.

• Het Nationaal Orkest van België speelde zijn symfonisch gedicht "Winter", geschreven in 1970, gedirigeerd door René Defossez.

• Hij was houder van de eerste compositieprijs in de Koningin Elisabeth Wedstrijd 1968 met zijn "Etude - Son et Rythme" opgelegd in de halve finale, en waarvoor hij de SABAM-prijs won . Hij werd ook ridder in de Kroonorde.

• Als componist ontving hij, van de Koninklijke vereniging van beroepsartiesten, Gulden ('Vermeil') medaille en diploma van verdienste; de Prijs van de Erfgoedcommissie van het Conservatorium van Brussel als hoogleraar en de medaille van de Ysaÿe-stichting als muziekcriticus.

• Hij won vele compositieprijzen, met name voor zijn "Sinfonia per Archi", opgedragen aan Lola Bobesco, zijn "Sonate voor gitaar", zijn "Duo voor fluit en altviool", "Tema et variazioni" voor beiaard,

Werk

Onder zijn werken vermelden we verder:

• "Divertimento voor fluit en strijkers",
• "Saxofolies, septet van saxofoons",
• "Caprice voor viool en piano ",
• "Bellavista voor viool en piano ",
• " Winter, Symfonische schets",
• "Introductie en dans" voor klarinet,
• "Intrada e Scherzando" voor trompet en piano,
• "Rocade" voor klarinet en piano,
• "Vibrarimba" voor percussietrio,
• "Variaties op een thema van Kazachstan" voor piano,
• "Thema e Variazioni" voor contrabas,
• "Triptych Funeral " en " Vision " op gedichten van zijn vrouw Antonyne Lecocq, Ridder in de Leopoldsorde en veelzijdige kunstenares,
• "Jumièges "voor sopraan gegeven in zijn orkestversie onder leiding van E. Doneux ...

Als opgelegde werken van zijn hand voor de nationale wedstrijd van het gemeentekrediet, de latere Belfius Classics, zijn te vermelden:

• "Evocation" voor gitaar,
• "Preludio e Toccata" voor accordeon,
• "Axion Drums" voor percussie en piano ...

Veel van zijn werken zijn gecreërd op de Belgische en Franse openbare omroepen (RTB, BRT, ORTF) en op festivals.

• "Trois Pièces" voor piano (Prix des Jeunesses musicales) ging in première in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel door de componist.
• "Promenade" voor piano werd opgenomen door de componist.