Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Malvine Babad
Malvine Charlotte Babad-Gutfreund (14 december 1924 - 2013)[1] was een Belgische overlevende van de holocaust.[2][3][4]
Levensloop
Babad's ouders werden op 14 augustus 1942 gearresteerd. Omdat Malvine de Belgische nationaliteit had bleef ze op dat ogenblik gespaard.
Ze volgde les aan de Joodse voorbereidende leraarsschool, nadien gaf ze zelf les.
Met een tiental anderen trachtte ze op een bepaald ogenblik met de trein naar Zwitserland te vluchtten. Toen ze in de trein zaten merkten ze dat ze verraden waren omdat de begeleiders niet mee opstapten en hun echte paspoorten in de trein smeten. De passagiers sprongen vervolgens uit de rijdende trein, Babad sprong uit de trein in Saint-Quentin. 3 dagen later was ze terug in Antwerpen.
Overdag gaf ze les (ze werd wel verplicht de Jodenster te dragen), 's avonds was ze betrokken bij ondergrondse Joodse organisaties. Nadat ze net op tijd getipt werd dat er op 4 september 1943 een razzia aankwam, dook ze onder. Op 25 januari 1944 werd haar schuilplaats ontdekt en ze werd opgesloten in de gevangenis in de Begijnenstraat. Op 5 mei werd ze overgebracht naar de Kazerne Dossin. Op 4 april 1944 werd ze op transport gezet naar het concentratiekamp van Auschwitz, waar ze naar het deelkamp Birkenau werd gestuurd. Ze verbleef hier met onder meer Mala Zimetbaum. Na een maand werd Babad naar Breninka gebracht waar ze kleren van de pas aangekomenen moest sorteren. Na enkele maanden werd ze terug naar Birkenau gestuurd, vermoedelijk omdat er weinig nieuwe transporten aankwamen.
In april 1945 werd ze met een honderdtal andere vrouwen in een veel te kleine veewagen naar het kamp Theresienstadt vervoerd. Tijdens de week lange reis waarin ze geen eten of drinken kregen stierven veel passagiers.
In mei 1945 werd ze bevrijd door het Rode Leger.
Na de oorlog getuigde ze over haar ervaringen.[5]
Bronnen, noten en/of referenties
|