Maiale

Een SLC Maiale (Siluro a Lenta Corsa - (Lage snelheid torpedo) Maiale (maiale (meervoud maiali) = varken), was een Italiaanse bemande torpedo-onderzeeboot tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zulke bemande torpedo's werden voor het eerst gebruikt op het eind van de Eerste Wereldoorlog. Tijdens WO II werden ze veelvuldig gebruikt tegen de geallieerde scheepvaart en oorlogsschepen.

Maiale

De Maiale werd ook smalend varken of zwijn genoemd, door zijn logge en ronde omvang. Een Maiale-torpedo-onderzeeër was omgebouwd tot een onderwaterscooter waarop twee mannen als ruiters konden plaatsnemen. Achteraan zaten twee stille schroeven die werden aangedreven door een motor die op perslucht werkte. De persluchttank was bovenop en achteraan de Maiale bevestigd en werd beschermd door een stalen kaderframe. Het ganse ding woog ong. 1.500 kg en was meer dan 6 meter lang. Vooraan zaten twee waterdichte containers die elk een kleefmijn met 400 pond TNT bevatten. Het had bovendien een systeem waarmee de bestuurder het apparaat kon laten drijven of zinken, naargelang de noodzaak. Bovenop de torpedo was een besturingspaneel met navigatie-instrumenten aangebracht. Daar zat de eerste duikerbestuurder tussenin het paneel en een rugsteunblok. Daarachter zat de tweede kikvorsman die ook een rugsteunblok had, waarvan daarachter ook eventueel kleefmijnen bevonden naargelang hun doelen. Deze steunblokken waren aangebracht om niet van de torpedo af te glijden tijdens het boven- en onderwatervaren.

De Raffaele’s

Tijdens de Eerste Wereldoorlog had majoor-ingenieur Raffaele Rossetti een aangespoelde niet-ontplofte torpedo aan de Italiaanse Oostkust gevonden en bouwde die om tot een bemande torpedo-onderzeeboot. Luitenant en scheepsarts Raffaele Paolucci bedacht een plan om de Oostenrijks-Hongaarse vloot die voor anker lag in de haven van Pula in Kroatië, onder water te ondermijnen, althans toch enkele schepen. Samen construeerden ze de torpedo-onderzeeboot en ontwierpen ze de eerste kleefmijnen, die voor het eerst zouden gebruikt worden. Na zeer veel zwemuren met een vat van 45 kg, een gelijkwaardig gewicht van een kleefmijn, oefenden ze ook met de bemande torpedo.

Als alles min of meer op punt stond, werden ze weggevoerd met een MAS-boot, een Italiaanse torpedoboot, naar de kust van Pula. Daar brachten ze samen met succes het Oostenrijks pantserslagschip SMS Viribus Unitis met hun kleefmijn tot zinken. Ze lieten ook de pantserkruiser Wien met hun drijfmijn tot zinken brengen. Beiden waren echter krijgsgevangengenomen aan boord van het door hen ondermijnde pantserslagschip, toen de kleefmijn ontplofte en het slagschip lieten kapseizen en zinken. De Raffaele’s mochten overboord gaan en werden daarna weer opgepikt en weggevoerd als krijgsgevangenen op een hospitaalschip.

Tweede Wereldoorlog

In 1938 werd in Italië de 1e Flottiglia mezzi d'Assalto (Eerste Vloot Assault Vehicle) opgericht als gevolg van de onderzoeks- en ontwikkelings-inspanningen van twee mannen: majoor Teseo Tesei en majoor Elios Toschi van de Regia Marina. Het duo bracht het idee weer naar boven van het andere voormalige duo: Paolucci en Rossetti. Tijdens WO II beschadigden deze "menselijke" Maiale-torpedo-onderzeeërs de slagschepen HMS Valiant en HMS Queen Elizabeth in de haven van Alexandrië in Egypte. De Italiaanse officier en groepsleider, Luigi Durand de la Penne bracht persoonlijk zijn kleefmijn op de Valiant. De Italiaanse kikvorsmannen werden krijgsgevangengenomen aan boord van HMS Valiant die daarna beschadigd werd en op de ondiepe havenbodem zonk, samen met het zusterschip HMS Queen Elizabeth. De Italiaanse krijgsgevangenen zouden later in ruil voor hun vrijheid meestrijden met de geallieerden.

De zware kruiser HMS York, de torpedojagers HMS Jarvis en HMS Eridge, 20 vrachtschepen, waaronder bevoorradingsschepen en tankers, brachten zulke kikvorsmannen tot zinken. Bij het einde van WO II hadden ze 86.000 ton aan oorlogsschepen en 131.527 ton aan vrachtschepen tot zinken gebracht. Tussen 1940 en 1944 beschadigden of kelderden ze 72.190 ton geallieerde schepen en 130.572 ton vrachtschepen. Na de wapenstilstand tussen de Italianen en de geallieerden op 8 september 1943, stapten ze over naar het geallieerde kamp en streden de Italianen toen tegen hun vroegere Duitse bondgenoten.

Soorten bemande torpedo's

Er waren verscheidene types en soorten bemande torpedo's tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarvan de geallieerden aanvankelijk het Italiaanse model hadden overgenomen:

• Italië: Siluro a Lenta Corsa (lage snelheid torpedo - SLC), ook bekend als Maiale (Italiaans voor "varken"). Historical Diving Times heeft een aantal grote foto's ervan teruggevonden na een aanval op Malta op 26 juli 1941.
• Siluro a San Bartolomeo (Italiaans voor St. Bartolomeus Torpedo, ook wel SSB). Het werd nooit gebruikt voor acties.
• Groot-Brittannië: had de Chariot Mark I en Mark II. Deze types werden nagemaakt naar Italiaanse Maiale-modellen, die ze hadden veroverd op de Italianen en tevens later met hun medewerking.
• Duitsland: had de "Neger". Deze bemande torpedo werd vernoemd naar de uitvinder van dit type, Richard Mohr (Mohr en Neger zijn Duitse woorden voor "Neger"), de Marder en de Biber, met elk één of soms twee man naargelang het type.
• Japan: had de Kaiten, een menselijk gestuurde snelle torpedo en werd eigenlijk gebruikt als zelfmoordwapen. Als zodanig verschillen hun activiteiten wezenlijk met die van de Italiaanse, Britse en Duitse bemande torpedo's.

Na 1945

• Rusland en later USSR: had de "Sirene". Het werd ontworpen na 1945. De "Sirene" werd ontworpen om een torpedolanceerbuis van een onderzeeër af te sluiten.
• Verenigde Staten: er zijn foto's en beschrijvingen van de moderne U. S. Navy Chariot-achtige torpedo-onderzeeërs met twee kikvorsmannen, gebruikt door SEAL's, en een snelle oppervlakteboot die snel kan onderduiken.
• Polen: de Polen ontwierpen in 1978 hun eenmans-cabine-onderzeeboot, de Błotniak.
• De Joegoslavische marine (JRM) gebruikte het Type R-1 bemande torpedo's voor diverse missies, waaronder: opruimen, infiltratie, clandestiene bewaking en beveiliging, en missie-aanvallen op vijandelijke scheepvaart en marine objecten. Deze apparaten werden overgedragen naar de marines van Kroatië (HRM) (1991) en Montenegro (2007).
• Het Type CE2F/X100 is een Maiale die na 1945 werd gebouwd. Ze werden gemaakt in Italië met een bereik van 50 zeemijl (80 km) met twee duikers. De Pakistaanse marine heeft een aantal van dit type. De marines van India en Argentinië hebben dit type ook in hun dienst.
• Recente verbeteringen omvatten:
  • Controle-module met een gps.
  • Stuurautomaat.
  • Een lanceerboot voor vijf bemande mini-torpedo's (optioneel).

Referenties

• C. Warren and J. Benson - Above Us The Waves (Harrap 1953)
• Junio Valerio Borghese - Sea Devils (1954)
• Robert W. Hobson - "Chariots of War" (Ulric Publishing 2004) ISBN 0-9541997-1-5
• Jack Greene and Alessandro Massignani - The Black Prince and the Sea Devils: The Story of Prince Valerio Borghese and the Elite Units of the Decima Mas (2004) ISBN 0-306-81311-4
• Mitchell, Pamela - Chariots of the Sea Richard Netherwood (1998) ISBN1-872955-16-9

Externe links

• The British Chariots, diving gear and personal experiences
• Underwater Heritage Trust
• More images of the restored British Mark II chariot
• HNSA Ship Page: Italian Siluro San Bartolomeo

  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Maiale manned torpedo op Wikimedia Commons.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties   Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)   Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)