Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Madeleine Forani-Bonnecompagnie
Madeleine Forani-Bonnecompagnie, geboortenaam Madeleine Lucie Antoinette Bonnecompagnie, in de kunstwereld ook gekend als Madeleine Forani of Christine Forani (Aarlen 22 juni 1916 - Thailand 16 januari 1976) was een Belgische beeldhouwster.[1]
Levensloop
Bonnecompagnie was enig kind in een rijk landbouwersgezin. Omdat ze veel ziek was kreeg ze privé-onderwijs. Nadien studeerde ze archeologie in Brussel en vervolgens kunstonderwijs in Parijs.
Ze huwde de Italiaanse baron en zakenman Antonio Forani met wie ze twee dochters kreeg die later allebei emigreerden, dochter Ludmilla naar de Verenigde Staten, Isabelle naar Parijs.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog stopte Bonnecompagnie tijdelijk met beeldhouwen en vanaf 1942 was ze actief in het verzet onder de schuilnaam Christine. Ze verborg ook twee Joodse meisjes.
Na de bevrijding van België in september 1944 werd ze door het verzet naar Engeland gestuurd. Ze volgde er een opleiding en werd de eerste vrouwelijke Belgische parachutist. Ze kwam bij de Special Allied Airborne Reconnaissance Force, een afdeling die als opdracht de veiligheid van krijgsgevangenen te verzekeren, om te vermijden dat deze zouden worden afgeslacht door de Duitsers die op de vlucht waren voor de geallieerde legers. Bonnecompagnie maakte deel uit van een groep die gedropt moest worden in het concentratiekamp Dachau maar de dropping vond nooit plaats omdat de geallieerden zo snel oprukten dat het kamp reeds was bevrijd. Wel werkte ze twee maanden in dit kamp om de bevrijdde gevangenen te helpen.
Na de Tweede Wereldoorlog begon ze terug te beeldhouwen en exposeerde ze in verschillende Europese landen en in de Verenigde Staten. In opdracht van het Afrikamuseum trok ze in 1954 voor een jaar naar Belgisch-Congo. Ze maakte er bustes van stamleiders en verzamelde Afrikaanse kunst.
In 1965 werkte ze in Parijs even samen met Salvador Dalí, de samenwerking stopte na een ruzie omdat op een tentoonstelling een buste werd toegeschreven aan Dalí, hoewel zij de buste mee had gemaakt, naar schetsen van Dali. Het kwam zelfs tot een proces dat door Bonnecompagnie werd gewonnen omdat de rechtbank van Brussel oordeelde dat haar inbreng meer was dan louter technisch, zodat de buste enkel nog mag vertoond worden met de vermelding 'met medewerking van Forani.[2]
Haar echtgenoot overleed in 1966, waarna ze de zaak overnam en stopte met beeldhouwen. Ze was eigenaar van een huis in Brussel en een appartement in Cannes en woonde daarnaast soms ook bij haar dochter in Parijs.
In 1969 kreeg ze een relatie met de Britse Uomo universale Tom Harrisson met wie ze in 1971 trouwde. Het echtpaar overleed op 16 januari 1976 bij een auto-ongeluk in Thailand.
Onderscheidingen
- Oorlogskruis
- Verzetsmedaille
Werk
- Buste koning Albert I op de Albert I-Square te Anderlecht[3]
- Verschillende werken in de collectie van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België[4]
- Tyl Uilenspiegel in het Middelheimmuseum, in bruikleen in Park Broydenborg in Hoboken[5][6]