Uitklappen
Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Lochting
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Een lochting is een groente- of kruidentuin. Van Dale geeft aan dat het woord een samenvoegsel is van het kruid look en tuin. Het woord is Zuid-Nederlands of Vlaams en is ook onder de jongere generatie in het Nederlandstalig gedeelte van België niet meer algemeen bekend.
In de Zaanstreek was het woord lochthuis gebruikelijk voor een tuinhuis.
Er bestond ook een spreekwoord:
- Hoe reyn datmen gelochtingt heeft, noch vintmen steenen.[1]
Of, moderner weergegeven:
- Hoe rein men geharkt heeft, nog vindt men stenen.
Het werkwoord lochtingen (dat ook in oude woordenboeken niet steeds werd opgenomen) bekende dus tuinieren.
Verwijzingen
- º P. J. Harebomée, Spreekwoordenboek der Nederlandsche taal, herdruk Verba, Hoevelaken 1990.