Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Johann Gottfried Rademacher
Johann Gottfried Rademacher (4 augustus 1772 – 9 februari 1850) was een Duitse arts, medisch auteur en schepper van een eigen medisch systeem.
Johann Gottfried Rademacher werd in 1772 geboren in Hamm in het graafschap Mark. Zijn vader bekleedde het ambt van directeur van het gerechtshof. Zijn moeder was de dochter van H. Chr. Brande, die geneeskunde gestudeerd had en als apotheker in dienst was van de koning van Engeland.
Als kind was Rademacher zwak en vaak ziek. Hij ging eerst naar school in Goch en later naar de Latijnse school in Schwelm. Op 18-jarige leeftijd begon Rademacher geneeskunde te studeren in Jena. Zijn belangrijkste leraar daar was Christoph Wilhelm Hufeland. In 1794 promoveerde hij als Doctor Medicinae et Chirurgiae op een proefschrift over het verschil tussen reuma en jicht. Daarna verhuisde hij naar de Universiteit van Berlijn om zijn studie voort te zetten, waar hij slaagde voor het staatsexamen. Rademacher had een paar jaar een praktijk in Kleef en vestigde zich in 1797 dan in Goch. Daar was hij de stadsarts en was hij ook verantwoordelijk voor de gemeentelijke armenzorg en de medische zorg voor het weeshuis. Hij was een drukbezette arts (en decennialang ook de enige in Goch en omgeving) en werkte er 53 jaar onafgebroken.
In 1798 trouwde Rademacher met de goed opgeleide weduwe van zijn enige broer, die rechter was en na een jaar huwelijk overleden was. In 1844, ter gelegenheid van zijn 50-jarig jubileum als arts, ontving hij vele onderscheidingen, waaronder de Orde van de Rode Adelaar, Klasse IV. Vijf jaar later moest hij zijn praktijk om gezondheidsredenen opgeven en het jaar daarop stierf hij thuis op 78-jarige leeftijd.
Werken
 |
Werk in uitvoering | |
| Iemand is nog met dit artikel bezig. Kom later terug om het resultaat te bekijken. | ||
In 1841 gaf hij zijn Erfahrungsheillehre uit, een werk van 1600 pagina’s, waarmee een nieuwe geneeskundige richting tot onstaan kwam. Hij baseerde zijn werk op zijn eigen ervaring en empirische observaties, die hij theoretisch onderbouwde met de geschriften van Theophrastus Bombastus von Hohenheim (Paracelsus), de 16e-eeuwse alchemist en geneeskundige. Zijn vernieuwend uitgangspunt hierin was dat de fysieke organen de zetel van de ziekte waren en vaak symptomen veroorzaakten die elders in het lichaam gezien en gevoeld werden „door sympathische affecties van de vreemdste aard”.
Net als zijn tijdgenoot Samuel Hahnemann zocht Rademacher de aard van deze ziekten niet in het „onzichtbare inwendige van het organisme”, maar identificeerde hij ze aan de hand van hun remediërende substantie: bijvoorbeeld een Celandine leverziekte, een Carduus marianus leverziekte, enz.
Remedies werden geselecteerd op basis van hun affiniteit met het orgaan waarin de ziekte zich volgens hen bevond, en verder onderscheiden op basis van het ’genus’ van de ziekte.