Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jo Colruyt
| Jo Colruyt | ||
| Persoonlijke informatie | ||
| Geboren | 1928 | |
| Overleden | 1994 | |
| Bedrijf | Colruyt Group | |
Jo Colruyt (Joseph Alphonse Marie Colruyt, Ukkel, 2 augustus 1928 – Puget-Théniers (Frankrijk), 6 oktober 1994)[1][2] was de oudste zoon van Franz Colruyt, en zijn opvolger als bedrijfsleider van de handelszaak Colruyt. Onder leiding van Jo Colruyt startte het bedrijf met de Colruyt-winkels, bekend door hun ‘laagsteprijzenstrategie’.[3]
Carrière
Toen Jo Colruyt het bedrijf in 1958 na het plotselinge overlijden van zijn vader Franz overnam, was het bedrijf nog een groothandel in droge voeding. Het werd in die periode echter te duur om te leveren aan Boni-winkels, die te weinig bij Colruyt aankochten. Om de groothandel rendabel te houden, opende Jo Colruyt in 1964 in Halle een eerste zogenaamde Cash&Carry, kortweg Cash genoemd: een zelfbedieningsformule voor zelfstandigen. De rekening werd gemaakt met behulp van ponskaarten.
Midden jaren 60 koos Jo Colruyt ervoor om ook in de kleinhandel te stappen. Hij nam in Elsene de zelfbedieningszaak Verloo over: Discount Verloo. Dit vormde het begin van de laagsteprijzenpolitiek en een winkelketen. Het streven naar efficiëntie, eenvoud en zuinigheid is ook toen ontstaan. In 1976 kregen alle winkels de naam Colruyt.
Minder succesvolle initiatieven
Eind jaren 70 en begin jaren 80 probeerde Colruyt te diversifiëren, maar de verhuur van motorhomes, Finse houten huizen, mobiele frietkramen en zelfbedieningsrestaurants bleken niet succesvol en werden later stopgezet.
Ommekeer na crisissituatie
Midden jaren 80 was het bedrijf Colruyt bijna failliet. Er was niet alleen de economische crisis, Aldi zorgde als nieuwkomer op de Belgische markt ook voor een felle concurrentie[bron?]. Vanaf 1988 kwam de kentering, in gang gezet door verdere automatisering en het stopzetten van verlieslatende activiteiten.
Na 35 jaar aan het hoofd van de firma overleed Jo Colruyt onverwacht in 1994. Zijn zoon Jef Colruyt nam de leiding van het bedrijf over.[2]
Persoonlijk
Jo Colruyt stond bekend als een eenvoudige en hardwerkende man, die meer belang hechtte aan gezond boerenverstand dan aan dure managementwoorden.[4]
Hij had een heel eigen visie op de organisatie van zijn bedrijf. Hij voerde onder meer een horizontale bedrijfsstructuur in met zo weinig mogelijk chefs, had aandacht voor werknemersparticipatie[5] en vond opleiding voor zijn personeel belangrijk.[6]
Jo Colruyt werd in 1992 door het weekblad Trends verkozen tot Manager van het Jaar.[7]
Verwijzingen
- º (en) Korte biografie op mandlonline.com
- ↑ 2,0 2,1 De Tijd, 7 oktober 1994, Jo Colruyt overlijdt aan gevolgen hartaanval
- º Daan Killemaes. Veilige haven Colruyt. Moneytalk.be (27 juni 2012) Geraadpleegd op 9 oktober 2013
- º De Tijd, 7 oktober 1994, Jo Colruyt: eenvoud, hard werken en direkte communicatie
- º Vacature Magazine – Actua, Word aandeelhouder bij je eigen werkgever
- º De Standaard, 24 december 1999, TIEN: Colruyt
- º Pascal Dendooven, in: De Standaard, 9 januari 2003, Jef Colruyt, een atypische manager van het jaar
