Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Jacques Pelzer

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Jacques Pelzer (Luik, 24 juni 1924 - 6 augustus 1994) was een jazz-altsaxofonist, sopraansaxofonist, fluitspeler en orkestleider die een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van de jazz in België.

Als altsaxofonist werd Pelzer beïnvloed door Benny Carter en Charlie Parker, en later door Lee Konitz, en op sopraansaxofoon waren zijn idolen John Coltrane en Steve Lacy.

Na de Tweede Wereldoorlog speelde hij bij de legendarische Belgische bop-band 'de Bob Shots', waarin ook andere jazzpioniers als Bobby Jaspar, René Thomas en Sadi hebben in meegespeeld. In Luik speelde hij na de oorlog altsaxofoon in de amateurband La Session d’Une Heure.

In de vroege jaren zestig speelde Pelzer vaak met René Thomas, en maakte ook opnames met hem, alsook met Bobby Jaspar en de Amerikaan Chet Baker. Met deze laatste werd hij bevriend en trad hij zelfs op in Carnegie Hall.

In de jaren zestig en zeventig kreeg Pelzer interesse voor free jazz en fusion, en nam hij de soundtrack op voor de film "Le Départ" met Don Cherry, Philip Catherine, Gato Barbieri, en anderen.

In de jaren tachtig en negentig toonde Pelzer en duidelijke voorkeur voor akoestische jazz en bebop-standards, en daarnaast speelde hij ook nog steeds nummers die hij samen met Chet Baker had gespeeld.

Jacques Pelzer maakte een opmerkelijke comeback naar de studio in 1990 met zijn cd-opname van Never Let Me Go met zijn orkest Open Sky Unit en Barney Wilen, Michel Graillier, Eric Legnini als gasten. Deze opname kreeg de prijs voor het beste jazzalbum van het jaar 1991.

In april 2005 werd op nummer 493 van de boulevard Solvay in Luik, het huis waar Pelzer had gewoond en gewerkt, de Jazz Club Jacques Pelzer geopend.[1]

Bronnen, noten en/of referenties

Bron

Jazzinbelgium: Jacques Pelzer

rel=nofollow
rel=nofollow