Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Hubert Adrien Charles van der Heijden
| Leeswaarschuwing | Onderstaande tekst is gebaseerd op bronnen uit de 19de eeuw. (Publieke domein) De tekst geeft hierdoor de zienswijzen van die tijd weer. |
Hubert Adrien Charles (Joeb) van der Heijden (Muntok (Nederlands-Indië), 24 februari 1870 - Tjakra-Negara (Lombok), 18 november 1894) was een Nederlands tweede luitenant, zoon van generaal Karel van der Heijden, die sneuvelde te Lombok, gedurende de expeditie naar Lombok.
Loopbaan
Van der Heijden groeide op in Nederlandsch-Indië. Hij bracht een groot deel van zijn jeugd op Atjeh door en was al jong geïnteresseerd in de oorlog die daar toen woedde.[1] Hij werd toen hij tien jaar oud was door zijn ouders naar Nederland gestuurd en volgde daar de Departementale Nutsschool te Den Haag. Hij was toen pupil van Z.M. de Koning, die in hem en zijn broer de vader wilde eren. Op 30 augustus 1887 werd Van der Heijden aan de Koninklijke Militaire Academie voor het wapen der infanterie in Oost-Indië tot cadet benoemd, en op 14 juli 1892 werd hij tot cadet-korporaal bevorderd.
Hij publiceerde veel artikelen en gedichten in de cadetten-almanakken in de jaren 1890-1893. Op 23 juli 1893 werd Van der Heijden benoemd tot tweede luitenant en na het verraad van Lombok, in de nacht van 25 op 26 augustus 1894, met de suppletietroepen naar Lombok gezonden.
De Lombok-expeditie
Op de 17de november waren alle troepen ontscheept en werd tot de aanval op Tjakra-Negara overgegaan; Van der Heijden maakte deel uit van de colonne Segov, van het elfde bataljon infanterie, die omstreeks vijf uur, over Mataram ten westen van Padjang gekomen, naar het noorden afsloeg en ten oosten van Taman-Radja de gevechtsformatie aannam. Zij ontving hevig vuur uit de rand van Tjakra, maar bereikte desalniettemin het smalle, noordelijke gedeelte van Tjakra, dat als aanvalspunt aan de colonne Segov was toegewezen. Terwijl de sectie bergartillerie voorlopig werd opgesteld, drongen de overige afdelingen verder tot de grote weg Teliwang-kruispunt, die om half zeven bereikt werd. Maar op dit punt drong de tegenstander, door de colonnes Swart en Scheuer uit West-Tjakra opgejaagd, in grote massa's, van verschillende kanten zo hevig op, dat de colonne zich hier slechts met moeite en niet dan met grote verliezen staande kon houden.
Tot dekking van haar linkervleugel moest zij hier haar reserve opstellen en de artillerie tot eigen verdediging aan zich trekken; tevergeefs trachtte generaal-majoor Segov verband met de midden-colonne te verkrijgen en de manschappen hadden het zwaar te verduren; veel van de Nederlandse officieren waren al gevallen; luitenant Wittich raakte gewond, kapitein Slangen, Van der Heijden en luitenant J.W. Schiff werden dodelijk getroffen door kogels. Eerder die dag had Van der Heijden al een lansaanval, door tien vrouwen op hem gepleegd, doorstaan (ook de Lombokse vrouwen namen deel aan de gevechten); hij overleed de volgende dag aan de gevolgen van zijn verwondingen, pas 24 jaar oud. Hij verkreeg postuum het Lombokkruis, aan zijn vader uitgereikt door regentes Emma. Ook de oudere broer van Van der Heijden, Eeldert Christiaan van der Heijden, nam als eerste luitenant van het negende bataljon der infanterie deel aan de Lombok-expeditie en verkreeg voor zijn verrichtingen de Militaire Willems-Orde.
|
Portaal KNIL |
Bronnen, noten en/of referenties
 Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
|