Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Hidde Petrus Nicolaas Halbertsma
Hidde Petrus Nicolaas Halbertsma (Hidde) (Sneek, 4 januari 1853 - Utrecht, 16 februari 1929) was een Nederlands ingenieur en architect.
Biografie
Halbertsma was de zoon van Klaas Tjallings Halbertsma (1815-1879) en Hesterina ten Cate (1819-1886) en kleinzoon van Tjalling Hiddes Halbertsma. Halbertsma trouwde op 16 mei 1888 te Hannover met Dorothee Auguste Marianne Grosse Schröder (1855-1939), dochter van Heinrich Wilhelm Grosse Schröder en Johanna Wilhelmina Isermann. Halbertsma volgde na het eindexamen H.B.S een technische opleiding in Duitsland. Hij studeerde werktuigbouwkunde, onder andere bij prof. Intze in Aken aan de Königliche Polytechnische Schule, en aan een gelijknamige school te Hannover. Daar legde hij in 1875 'mit sehr gutem Erlolge' zijn ingenieursexamen af. Hij kreeg werk bij de aanleg van de waterleiding in Hannover. Dat is bepalend geweest voor zijn specialisatie in de aanleg van waterleidingen. Toen in 1880 de aanleg voltooid was, sloeg hij een aanbod van een hoogleraarschap in Hannover af. Hij ging wel in op het aanbod van de in die tijd in Duitsland zeer bekende specialist op waterleidinggebied B. Salbach om zijn assistent ter plaatse bij de aanleg van de door hem te ontwerpen waterleiding van Groningen te worden. Daarna vestigde hij zich als ingenieur te Rotterdam. In 1881 kreeg hij opdracht de waterleiding van Schiedam aan te leggen. Later werkte hij gelijktijdig ook aan die te Arnhem en te Vlaardingen, waar de eerste door hem ontworpen watertoren verrees. Daar introduceerde hij de kort daarvoor door zijn leermeester Intze bedachte reservoirvorm in Nederland toen er in Duitsland nog maar enkele torens met een dergelijk reservoir gebouwd waren.[1]
Na enige tijd in dienstverband gewerkt te hebben vestigde hij zich in 1881 als zelfstandig civiel ingenieur. Als zodanig maakte hij een groot aantal ontwerpen voor waterleidingen. In 1888 verhuisde hij naar Leeuwarden, waar hij de waterleiding aanlegde, en in 1889 naar Den Haag. Daar werd hij in 1901 gekozen in de gemeenteraad. Behalve bij de aanleg van waterleidingen was hij ook betrokken bij de bouw van een groot stoomgemaal te Medemblik (1891) en de aanleg van de tramlijn van Nijmegen naar Berg en Dal (1891). In 1899 ondernam hij een studiereis naar de Verenigde Staten, waar hij ook waterleidingen bestudeerde. Eind 1902 verliet hij Nederland omdat hij benoemd was tot directeur van de gemeentelijke water-, gas- en electriciteitsbedrijven van Wiesbaden in Duitsland.
Van 1903 tot 1910 was hij directeur van de gemeentelijke water-, gas- en elektriciteitsbedrijven in Wiesbaden. Van 1910 tot 1917 was hij werkzaam als technisch directeur van de Maatschappij tot Bouw en Exploitatie van Gemeentebedrijven. Na acht jaar kwam hij terug in Nederland en vestigde zich in Uurecht. Hij was van 1911 tot 1917 technisch directeur van de MABEG (Maatschappij tot Bouw en Exploitatie van Gemeentebedrijven) te Utrecht. Via deze maatschappij was hij betrokken bij de bouw van watertorens te Roosendaal en Scherpenisse. In vakkringen genoot hij grote bekendheid. Verheul Dzn. verzorgde de aankleding van het exterieur van drie van zijn watertorens, namelijk te Schiedam, Leeuwarden en Nieuwer-Amstel.
Lijst van werken
- Watertoren (Ho Chi Minhstad) (gebouwd 1912)
- Watertoren (Schiedam) (gebouwd 1886, gesloopt 1924)
- Watertoren (Bussum) (gebouwd 1897)
- Watertoren (Delden) (gebouwd 1894)
- Watertoren (Leeuwarden Schrans) (gebouwd 1888, gesloopt 1972)
- Watertoren (Meppel) (gebouwd 1884)
- Oude watertoren (Roermond) (gebouwd 1898, verwoest 1945)
- Oude watertoren (Almelo) (gebouwd 1893, gesloopt 1962)
Bronnen
- Een slok water, een bete broods, Hans van der Sloot, 1986, 81 pag. Uitg. Interbook International B.V., Schiedam, ISBN 9063970641
- Kleurloos, reukloos en smaakloos drinkwater, C.G.W.P. van der Heijden, Tilburgse Historische Reeks nr 7, Tilburg 1995
- Ter herdenking H.P.N. Halberstma, R.A. van Sandick, De Ingenieur 44 (1929). A 107 108 1929
| Bronnen, noten en/of referenties
|
