Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Hans van Manen

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen


Hans van Manen
Hans van Manen (1986)
Hans van Manen (1986)
Achtergrondinformatie
Volledige naam Hans Artur Gerhard van Manen
Geboren Nieuwer-Amstel, 11 juli 1932
Geboorteland Vlag van Nederland Nederland
Beroep(en) balletdanser, choreograaf
rel=nofollow

Hans Artur Gerhard van Manen (Nieuwer-Amstel, 11 juli 1932) is een Nederlands balletdanser, choreograaf en fotograaf.

Levensloop

Van Manen is een zoon van een Duitse dienstbode. Hij studeerde bij onder anderen Sonia Gaskell, Françoise Adret en Nora Kiss, werkte van 1973 tot 1985 voor Het Nationale Ballet en schreef talrijke balletten.

Van Manen is sinds 2014 lid van de Akademie van Kunsten.

Eerbetoon

  • 1957 – Staatsprijs voor Choreografie voor zijn debuut Feestgericht.
  • 1991 – Sonia Gaskell-prijs en de Choreografieprijs van de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties voor Two.
  • In 1992 werd hij benoemd tot officier in de Orde van Oranje Nassau.
  • In 2000 kreeg Van Manen de Erasmusprijs als representant van de Nederlandse dans in het algemeen. In de motivatie waren er lovende woorden voor Van Manens creativiteit en het internationale karakter van zijn carrière. "In de jaren zeventig en tachtig ontwikkelt hij zich als een ambassadeur van de Nederlandse dans: zijn creaties en zijn rol in de internationale betrekkingen op kunstgebied hebben intussen hun exportwaarde ruim bewezen. In de afgelopen kwart eeuw blijft de laureaat voortdurend zijn publiek verrassen. Hoewel zijn methoden veranderden, bleef zijn centrale axioma ongewijzigd: 'dans hoeft niet te verwijzen, het gaat om de beweging zelf die de betekenis draagt en overdraagt.'" (Erasmusprijs 2000).
  • 2004 – Musikpreis der Stadt Duisburg en de Deutsche Tanzpreis.
  • 2005 – Benois de la Danse Life Time Achievement Award. In 2013 Benois de la Danse voor Variations for Two Couples.
  • In september 2007 organiseerde Het Nationale Ballet een groot festival ter ere van zijn verjaardag en werden vijfentwintig van zijn 120 choreografieën opnieuw uitgevoerd. Bij de opening van dit festival werden Van Manen de versierselen van Commandeur in de Orde van de Nederlandse Leeuw omgehangen en opgespeld.
  • In 2013 ontving hij de Gouden Eeuw Award.
  • In 2015 ontving hij het Russische Gouden Masker.
  • In 2016 ontving hij een internationale dansprijs in het Franse Cannes. Het betrof de Grand Prix à la Carrière voor zijn omvangrijke en gevarieerde oeuvre en zijn verregaande invloed op het moderne ballet in Europa. In dat zelfde jaar weigerde hij de Turkse dansprijs, Choreograaf van de eeuw van de Turkse staatsopera vanwege de schendingen van de mensenrechten in Turkije. Al eerder weigerde hij om politieke redenen Oostenrijkse, Griekse en Portugese staatsprijzen.
  • In 2017 werd hij opgenomen in de Franse Ordre des Arts et des Lettres en ontving hij de VSCD Oeuvreprijs.[1]
  • In 2018 ontving hij de Eremedaille voor Kunst en Wetenschap van de Huisorde van Oranje.[2]

Choreografieën

  • Ole, Ole, la Margarita (1955)
  • Swing (1956)
  • Feestgericht (1957)
  • Pastorale d'Été (1958)
  • Mouvement Symphoniques (1958)
  • De Maan in de Trapeze (1959; muziek Benjamin Britten)
  • Klaar Af! (1960)
  • Concertino (1961)
  • Kaín en Abel (1961)
  • Eurydice (1962)
  • Voet bij Stuk (1962)
  • Symphony in Three Movements (1963; Igor Stravinsky)
  • Omnibus (1964)
  • Opus Twaalf (1964)
  • Repetitie (1965)
  • Essay in Stilte (1965)
  • Metaforen (1965; D. Lesur)
  • Terugblik op Morgen (1966)
  • Point of no Return (1966)
  • Vijf Schetsen (1966; Paul Hindemith)
  • Ready Made (1967)
  • Dualis (1967)
  • Untitled (1968)
  • Variomatic (1968; Lennox Berkeley)
  • Three Pieces (1968)
  • Solo for voice 1 (1968)
  • Squares (1969; Z. Szilassy)
  • Situation (1970)
  • Mutations (1970)
  • Snippers (1970)
  • Twice (1970)
  • Grosse Fuge (1971; Ludwig van Beethoven)
  • Keep Going (1971)
  • Ajakaboembie (1971)
  • Tilt (1972)
  • Twilight (1972)
  • Opus Lemaitre (1972; J.S. Bach)
  • Daphnis en Chloë (1972; Maurice Ravel)
  • Septet extra (1973)
  • Adagio Hammerklavier (1973)
  • Assortimento (1973)
  • Le Sacre du Printemps (1974; Igor Stravinsky)
  • Kwintet (1974)
  • Four Schumann Pieces (1975)
  • Noble et Sentimentale (1975)
  • Collective symphony (met Rudi van Dantzig en Toer van Schayk 1975; muziek Igor Stravinsky)
  • Ebony Concerto en een Tango (1976)
  • Octet opus 20 (1977)
  • Lieder ohne Worte (1977)
  • 5 Tango's (1977; Astor Piazzolla)
  • Unisono (1978)
  • Dumbarton oaks (1978)
  • Premier Grand Trio (1978)
  • Memories of the Body (1979)
  • Live (1979)
  • Concerto voor piano en blazers (1979)
  • Einlage (1980)
  • Pianovariaties I (1980; J.S. Bach en Luigi Dallapiccola)
  • Izzy M. (1980)
  • Sarcasmen (1981; Sergej Prokofjev)
  • Five Short Stories (1982)
  • Trois Gnossiennes (1982; Erik Satie)
  • Pose (1982; Claude Debussy)
  • Portrait (1983)
  • In and Out (1983)
  • Exposed (1984; Claude Debussy)
  • Bits and Pieces (1984)
  • Nieuw programma (1985)
  • Balletscènes (1985; Igor Stravinsky)
  • In Korte Broek (1985)
  • Corps (1985)
  • In Concert (1986)
  • Opening (1986)
  • In the Future (1986)
  • Face (video, 1987)
  • Symphonieën der Nederlanden (1987)
  • Izzy en Olly in een Hemelbed (1987)
  • Clogs (1987)
  • Flags (1987)
  • Wet Desert (1987)
  • Shaker loops (1988; John Adams)
  • The Sound of Music (1988)
  • Black Cake (1989)
  • Brainstorm (1989)
  • Visions fugitives (1990)
  • Intermezzo voor musici en dansers (1990)
  • Two (1990; Ferruccio Busoni)
  • Theme (1990)
  • Andante (1990; W.A. Mozart)
  • Evergreens (1991)
  • On the Move (1992)
  • Shorthand – Six Stravinsky Pieces (1993)
  • Fantasia (1993; Busoni's pianobewerking van J.S. Bach)
  • Different Partners (1993)
  • Concertante (1994)
  • Compositie (1994)
  • Nacht (1994)
  • Polish pieces (1995)
  • Déjà vu (1995)
  • Kammerballet (1995)
  • The Old Man and Me (1996)
  • Kleines Requiem (1996)
  • Solo (1997)
  • Three pieces for HET (1997)
  • Couple (1998)
  • Zero Hour (1998)
  • Short Cut (1999)
  • Two Gold Variatons (1999)
  • Bach Pieces (2000)
  • Andante Festivo (2000)
  • Trilogie (2000)
  • Two Faces (2000)
  • Simple Things (2001)
  • Monologue, Dialogue (2003)
  • Sticky Piece (2003)
  • Frank Bridge Variations (2005; Benjamin Britten)
  • Six Piano Pieces (2006)
  • Dreaming About You (2006)
  • Tears (2008), onderdeel van In Space
  • Waterfront (2009)
  • Without Words (2010)
  • Variations for two couples (2012)
  • Dances with Harp (2014)
  • Alltag (2014)

Literatuur

Zie ook

Externe links

rel=nofollow


Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Hans_van_Manen&oldid=331359"