Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Hank Wardle
Howard Douglas 'Hank' Wardle (Manitoba, 15 augustus 1915 - 31 januari 1995) was een Canadese oorlogsvlieger. In 1942 ontsnapte hij uit Slot Colditz.
Wardle werd geboren in Dauphin, een kleine stad in Manitoba. In december 1938 trad hij in dienst van de RAF. Op 29 november 1939, trad hij toe tot het No 218 Squadron, dat gestationeerd was in Auberive-sur-Suippes in Noord-Frankrijk.
Op 10 april kreeg hij opdracht met zes Fairey Battles een colonne van de Duitse infanterie aan te vallen. Tijdens een verkenningsvlucht werd hij neergeschoten; hij kwam heelhuids met zijn parachute op de grond maar de andere twee bemanningsleden overleefden het niet. Wardle werd door een Duitse fietser gearresteerd en werd door de Luftwaffe in Crailsheim ondervraagd. Daarna werd hij op transport gezet naar Oflag IX-A/H in Spangenberg. Hij ontsnapte uit het kamp maar werd de volgende dag weer opgepakt.
Omdat hij nu beschouwd werd als vluchtgevaarlijk, werd hij op 5 november overgeplaatst naar Slot Colditz, de meest streng bewaakte gevangenis van de Duitsers. Samen met F/O Donald Middleton en F/O Keith Milne was hij de eerste Canadese gevangene in Colditz [1]. Twee dagen later werden zes Britse officieren van kamp Laufen naar Colditz overgeplaatst: Peter Allan, Rupert Barry, Harry Elliott, Dick Howe, Kenneth Lockwood en Patrick Reid.
Meteen begon Wardle ontsnappingsplannen te maken. In het voorjaar van 1941 maakte hij deel uit van een groep van 13 mannen die probeerden via een tunnel te ontsnappen onder leiding van Patrick Reid. Op 9 september 1942 deed hij opnieuw een poging, ditmaal met W. Lawton, E. Beets en de Nederlandse luitenant Herman Donkers. Tenslotte slaagde hij erin, samen met Patrick Reid, Ronald B. Littledale en de Noord-Ier William 'Billie' Lawson Stephens (1911-1997 [2]), op 14 oktober 1942 te ontsnappen. Ze gingen door de keukens naar een kelder en vandaar over het terrein naar de buitenmuur. Pat Reid had ervoor gezorgd dat iedereen een koffertje had, dan zouden ze niet direct voor vluchteling worden aangezien. Reid beschreef hun vlucht in The Colditz Story. Om niet op te vallen, splitste de groep zich. Wardle en Reid gingen op 18 oktober via Singen de Zwitserse grens grens over, hetgeen lukte dankzij inlichtingen die ze van Hans Larive hadden gekregen, en Littledale en Stephens een dag later. In Zwitserland werden ze korte tijd geïnterneerd. Wardle ging door Vichy-Frankrijk naar Spanje, waar hij enige tijd moest doorbrengen in de gevangenis van Figueras waarna hij Gibraltar bereikte in januari 1944. Op 5 februari 1944 arriveerde hij in Engeland, waar hij tijdens zijn debriefing vertelde dat zijn vliegtuigmotor in brand was gevlogen.
Wardle kreeg het Military Cross. Hij overleed in Ottowa in 1995.
Trivia
- Billie Stephens is de man die het kortst in Colditz heeft gezeten.
Bronnen, noten en/of referenties
|