Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Geschiedenis van het voetbal in Tibet en de diaspora
De Geschiedenis van het Tibetaanse voetbal begon toen Tibetanen voor het eerst Britten en hun Indische soldaten aan het begin van de 20e eeuw voetbal zagen spelen bij het Britse handelsagentschap in Gyantse. Er werd nog meer gevoetbald toen de Britten in 1913 een militaire trainingsfaciliteit in Lhasa bouwden, waardoor het leger in omvang toenam en het voetbal kreeg opnieuw een impuls toen ze aan het begin van de jaren twintig een moderne politiemacht in het land introduceerden.[1] In Tibet werd volgens Heinrich Harrer in Zeven jaar in Tibet voetbal gespeeld tot circa de veertig. Er waren in die tijd elf teams samengesteld die in een onderlinge competitie speelden. Na een forse hagelbui die veel schade aanrichtte werd het voetbalspel door de geestelijkheid verboden, omdat de hagelbui moest worden gezien als een straf van de goden.[2]
In de jaren vijftig kwamen er verschillende populaire voetbalteams op, zoals Lhasa, Potala, Drapchi en het Bodyguard Regiment. Er werd geregeld zowel onderling als tegen Chinese militairen gespeeld. Tibetaanse elftallen, zoals het Khams voetbalelftal, speelden tegen andere Chinese provinciale teams.[1]
Ballingschap
In 1959 vluchtte dalai lama Tenzin Gyatso naar India. Ook in ballingschap daar bleef er aan het begin van de jaren zestig interesse voor het voetbal bestaan van jonge studenten en werden er toernooien tussen de verschillende scholen georganiseerd. In 1981 werd er voor het eerst op clubniveau een toernooi gespeeld, de Gyalyum Chenmo Memorial (GCM) Gold Cup, ter nagedachtenis aan de moeder van de dalai lama. Dit is tot op heden nog steeds het meest populaire toernooi voor Tibetanen in ballingschap.[1]
Culturele revolutie en erna
In Tibet werd de voetbalcultuur onder Mao en de Chinese Culturele Revolutie sinds 1966 tot een minimum gereduceerd en werd het Nationale Stadion van Kham verwoest. Het stadion werd gereconstrueerd en het huist sindsdien de selectie met de naam Tibetaanse Regionale Selectie van Kham, een semi-amateurelftal dat meespeelt in de jaarlijkse toernooien tussen de verschillende historische regio's van China. Vanuit het Khams voetbalelftal gingen enkele spelers in ballingschap en voegden zich later bij het Tibetaans voetbalelftal in ballingschap als trainers.
Tibetaans elftal in ballingschap
Toen de Deen Michael Nybrandt terugkeerde van een reis naar Tibet in 1997, kreeg hij het idee om opnieuw te pogen leven te blazen in een Nationaal Tibetaans voetbalelftal. Hier bleef het niet bij, aangezien hij hierbij ook de voetbalbond TNFA oprichtte. Hij wist een compleet elftal bij elkaar te selecteren zonder enige ervaring en wist het sportmerk hummel International te overtuigen het project voort te zetten. Sindsdien reist het elftal de wereld af om wedstrijden te spelen tegen zowel voetbalclubs als nationale elftallen. Michael Nybrant is anno 2008 nog steeds lid van de Tibetaanse voetbalbond.
De eerste keer dat het nationaal elftal van de TNFA ooit voetbalde was in juni 1999 in Bologna, Italië, op uitnodiging van de nationale Italiaanse voetbalrockgroep Dinamo Rock aan de Tibetan Children's Villages. Voor het Tibetaans voetbal betekende dit een keerpunt, gezien veel getalenteerde spelers nu een kans kregen hun droom waar te maken om voor een nationaal team te spelen. De eerste wedstrijd na de oprichting van de TNFA speelde het elftal in het Vanløse Stadion in Kopenhagen op 30 juni 2001 tegen het Groenlands voetbalelftal waarvan het verloor met 4-1.[1][3]
Filmografie
- De cup, een film van Khyentse Norbu uit 1999
- Het verboden elftal, een documentaire van Rasmus Dinesen uit 2003
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|
