Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Evrard Raskin
Evrard Raskin (Hasselt, 14 juni 1935 – Hasselt, 1 maart 2016) was een Belgisch volksvertegenwoordiger, senator, advocaat, rechter en auteur van biografieën.
Levensloop
Raskin volgde kleuter- en lager onderwijs in Eigenbilzen, de woonplaats van zijn ouders en secundair onderwijs in het Sint-Hubertuscollege te Neerpelt (1947-1950) en in het Heilig Kruiscollege te Maaseik (1950-1953). In 1954 behaalde hij voor de Centrale Jury in Brussel het diploma van kandidaat in de Rechten.
Vanaf 1955 studeerde hij aan de Rijksuniversiteit Gent, waar hij de diploma's verwierf van doctor in de Rechten (1958), licentiaat in de Geschiedenis (1960) en geaggregeerde van het Hoger Secundair Onderwijs (1961).
Raskin begon als leraar secundair onderwijs in de Humaniora Voorzienigheid Diest (1958-1959) en daarna in het H. Kruiscollege Maaseik (1959-1960). Nadien gaf hij les in het hoger onderwijs, namelijk in de Provinciale Middelbare Normaalschool in Hasselt (1960-1968). Hij onderwees er geschiedenis en Latijn. In april 1968 schakelde hij over naar de advocatuur. Hij bleef advocaat bij de balie van Tongeren tot 1989, toen hij rechter werd in de politierechtbank van Tongeren, afdeling Genk. In juli 1995 ging hij met pensioen.
Vanaf het midden der jaren zestig was Raskin op politiek gebied actief. In maart 1968 werd hij volksvertegenwoordiger voor de Volksunie (arrondissement Tongeren-Maaseik), wat hij bleef tot april 1977. In mei 1977 stapte hij over naar de Senaat (tot december 1978). In de periode december 1971-december 1978 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd en de verre voorloper is van het Vlaams Parlement.
Van 1966 tot 1975 was hij lid van het nationaal bestuur van de Volksunie. In 1973 verloor hij nipt de verkiezing voor het voorzitterschap van de partij tegen Hugo Schiltz.
Inmiddels was hij ook op het terrein van de gemeentepolitiek bedrijvig geworden. In 1971 werd hij schepen van Eigenbilzen. Vanaf 1976 maakte hij deel uit van de gemeenteraad van Bilzen. Hij bleef dat tot 1980. In datzelfde jaar publiceerde hij zijn politieke memoires.
Raskin evolueerde in de loop der jaren van katholiek Vlaams nationalisme naar links humanisme en werd lid van het Humanistisch Verbond. Hij werd burgerlijk begraven..
Gedurende jaren spande hij zich in voor de culturele en maatschappelijke integratie van Vlaanderen en Nederland. Hij was van 1971 tot 1978 lid van de Interparlementaire Beneluxraad. In 1987 werd hij voorzitter Vlaanderen van het Algemeen-Nederlands Verbond, wat hij bleef tot 1991. Enkele jaren later trad hij toe tot de adviescommissie voor de toekenning van de ANV-Visser Neerlandia-prijs.
Hij was getrouwd met Maggie Boelen en ze hadden een zoon en een dochter. Hij was de oom van Wouter Raskin, volksvertegenwoordiger voor de N-VA.
Vanaf 1991 legde Raskin zich toe op het schrijven van historische werken. Hij publiceerde onder meer biografieën van Gérard Romsée (1995), prinses Lilian (1998) en koningin Elisabeth van België (2005).
Publicaties
- Limburg let op uw zaak!, 1967.
- Van binnenuit bekeken. De herinneringen van een VU-parlementslid, 1980.
Voor de biografie van Romsée kreeg hij in 1996 de vijfjaarlijkse Prijs Eregouverneur L. Roppe.
Externe links
Literatuur
- Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
- Frank ILSBROUX, Evrard Raskin, in: Nieuwe encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, 1998.