Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Europese Culturele Stichting
De Europese Culturele Stichting (European Cultural Foundation - Fondation Européenne de la Culture - Europäische Kulturstiftung ), is een onafhankelijke, niet-nationaal gebonden en pan-Europese stichting. Ze stimuleert en bevordert culturele samenwerking in Europa en naastgelegen landen.
Doel en missie
De ECS vat zijn kernwaarden en activiteiten als volgt samen: "Wij geloven dat cultuur de volkeren inspireert om over de grenzen heen te kijken. De kracht van de cultuur is essentieel voor het creëren van een solidaire en democratische samenleving en ios dan ook bij het opbouwen van de Europese eenheid van onschatbare waarde. We willen graag zien dat artistieke creatie en coöperatie ervoor zorgen dat uitdagende ervaringen veranderen in creatieve ontmoetingen. Daarnaast moedigen wij een politieke cultuur aanmoedigen in Europa waarin er respect is voor diversiteit."
"Onze Missie bestaat erin culturele expressie en interactie op gang te brengen en te ondersteunen, zodat de bevolking bewust wordt van een gemeenschappelijke Europese toekomst. We geven een stem aan hen die vaak niet gehoord worden. We koppelen inspirerende mensen en ideeën met het tot stand brengen van een culturele politiek, zowel op het locale vlak als op dat van de Europese politiek."
"Onze ambitie bestaat erin een catalysator te zijn voor de culturele expressie en de interactie die onze verschillende gemeenschappen in Europa méér open en solidair maken. We willen inspireren, aanmoedigen en in staat tot actie stellen".
Geschiedenis
De jaren 50
De Stichting is in 1954 in Genève opgericht door de Zwitserse filosoof Denis de Rougemont en de rector van het Europacollege Hendrik Brugmans, onder het beschermheerschap van de Franse minister Robert Schuman. In deze tijd van na-oorlogse verzoening, wilden zij, naast de economische en politieke toekomst van de Europese landen, ook hun onderlinge culturele samenhang verstevigen en aanmoedigen. Het algemeen secretariaat van de Stichting vertrok weldra naar Nederland, eerst naar Den Haag, vervolgens naar Amsterdam.
De eerste voorzitter was Robert Schuman, een van de belangrijkste grondleggers van de Europese Economische Gemeenschap. Hij werd na korte tijd opgevolgd door Prins Bernhard van Nederland 1955-1977) die voorstelde dat een percentage van de inkomsten van het Prins Bernhard Cultuurfonds bestemd zou zijn voor Europese projecten die gecoördineerd zouden worden door de ECS en door hemzelf. In 1960 verhuisde de stichting naar Amsterdam.
Voortaan ontwikkelde de stichting een Europees subsidieprogramma, gebaseerd op het idee van het verbinden van cultuur met educatie, sociale wetenschappen en geschiedenis.
De jaren 60 en 70
Vanaf de jaren '60 tot aan midden jaren '70, was een van de grootste projecten van de stichting een internationaal onderzoeksprogramma, 'Plan Europa 2000', dit programma onderzocht de mogelijke richting van onderwijs, industrie, en het stedelijk- en plattelandsleven in Europa. Dit programma leidde tot de ontwikkeling van educatieve en culturele instanties, onder andere het European Institute of Education and Social Policy dat onderzoek heeft gedaan naar studenten en mobiliteit. Dit onderzoek was van groot belang voor het opzetten van educatieve programma's zoals de Erasmus-beurs. Als gevolg, vertrouwde de Europese Commissie aan de Stichting de taak toe om de volgende educatieve programma's te beheren: Erasmus(1987-1995), Eurydice(1980-2001) en Tempus (1992-1993).
De jaren 80 en 90
Vanaf de vroege jaren 80 werd de Stichting steeds actiever in Oost-Europa, en was op deze manier ook goed geplaatst om te reageren op de ingrijpende veranderingen die plaats vonden aan het einde van de jaren 80. Een voorbeeld hiervan was de East-West Parliamentary Practice Project, die de mogelijkheid creëerde om ervaringen uit te wisselen tussen westerse parlementariërs en de nieuw gekozen parlementariërs van Midden- en Oost-Europa.
De Stichting steunde ook de culturele mobiliteit binnen de Europese Unie, met een programma dat de voorloper was van het Europese mobiliteitsprogramma STEP.
De focus voor het invloedrijke programma Art for Social Change richtte zich voornamelijk op Zuid-Oost Europa en de Baltische regio. Dit programma werd beheerd door de Stichting en door het Soros Foundation Network.
De eenentwintigste eeuw
Vanaf 2006 werd de nadruk van de Stichting nog sterker gelegd op de culturele diversiteit, via kunst en cultuur.
- De ECS heeft een programma ingezet onder de naam Narratives for Europe, dat op zoek gaat naar personen en groepen die verhalen en visies opbouwen die vorm geven aan het Europa van nu en morgen. De ambitie van de ECS is dat deze verhalen gedeeld worden en verspreid over gans Europa en daarbuiten, ook bij de opiniemakers en beleidsvoerders.
- De ECS gaat steeds door met zijn programma van toelagen. In 2009 werden 223 personen en verenigingen betoelaagd voor een totaal bedrag van €1,465,075.
- Het programma Jeugd en Media moedigt de creativiteit aan van de jeugd met de nieuwe media.
- Het programma European Neighbourhood ontwikkelt de expertise van culturele actoren in hun contacten met buurlanden buiten de Europese Unie
- Via verschillende digitale platforms worden gemeenschappen bijeengebracht. Zo is er bijvoorbeeld het snel ontwikkelende LabforCulture, dat een vaste provider is van informatie over de culturele samenwerking in Europa.
- De ECS organiseert ook campagnes en acties met als doel voor de Europese cultuur een coherente en degelijk gefundeerde politiek te ontwikkelen.
Voorzitters
| Jaar | Naam |
|---|---|
| 1954 | Robert Schuman |
| 1955-1977 | ZKH Prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld |
| 1977-1983 | Ynso Scholten |
| 1984-2007 | HKH Prinses Margriet der Nederlanden |
| 2007- | HKH Prinses Laurentien der Nederlanden |
Voorzitters van het directiecomité
- Prins Bernhard (1960-1963)
- Prins Pierre van Griekenland en Denemarken (1964-1968)
- vacant (1969-1970)
- Ambassadeur Armand Bérard (1971-1976)
- Professor Robert Picht (1977-1994)
- Miriam Hederman O’Brien (1994-2003)
- Kathinka Dittrich van Weringh (2003-)
Directeurs en secretarissen-generaal
- Denis de Rougemont (1955-1957)
- Commander G.G.R. Rodd (1959-1961)
- George Sluizer (1961-1972)
- Raymond Georis (1973-1994)
- Rüdiger Stephan (1995-2001)
- Gottfried Wagner (2002-)