Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Emile De Neef
Emile De Neef (soms ook Emiel gespeld, ook De Neeff) (Mechelen 31 maart 1922 - Keulen 28 april 1943) was een lid van het Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog. Hij was lid van de Revolutionaire Volksjeugd (kortweg Jeugdfront), min of meer de jongerenafdeling van het communistische Onafhankelijkheidsfront.[1]
Het jeugdfront was vooral actief in het verspreiden van sluikbladen.
Emile De Neef, een bediende, werd op 14 maart 1942 op heterdaad betrapt toen hij brand wilde stichtten in de Mechelse cinéma Luxor waar op dat ogenblik de Spaanse fascistische propagandafilm 'Alcazar' werd vertoond. De aanslag mislukte omdat de brandbom te vroeg afging toen hij zijn jas, met de bom in, uitdeed en over zijn arm hing. Zijn jas vatte snel vuur. In de daaropvolgende chaos werd hij overmeesterd.[2][3] Na zijn arrestatie werd hij gemarteld.[4]
Hij werd een jaar later door het Sondergericht in Essen ter dood veroordeeld. Op 28 april 1943 werd hij in Keulen onthoofd.
Zijn stoffelijk overschot werd na de oorlog terug naar België gebracht en ligt begraven op het kerkhof Borgersteinlei in Sint-Katelijne-Waver.[5]
Op 25 mei 2002 vond er een huldiging plaats ter ere van De Neef, waarbij onder meer bloemen werden neergelegd door toenmalige ministers Marleen Vanderpoorten en André Flahaut.
Bronnen, noten en/of referenties
|