Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Droogmakerij
Flevoland (ca. 1948 - ca. 1955),
bij de toenmalige Zuiderzee
(klik voor scherper beeld op foto).
Een droogmakerij is een bemalen gebied (polder) dat van oorsprong een meer of ander groot open water was. Aangezien een droogmakerij vrijwel volledig naar menselijk inzicht kon worden ingericht, is het een ultieme vorm van een cultuurlandschap.
Droogmakerijen komen in veel verschillende landen voor, maar nergens zoveel als in Nederland. Naar oppervlakte liggen 95% van alle Europese droogmakerijen in Nederland. Nederlandse ingenieurs zijn ook bij de totstandkoming van veel buitenlanse droogmakerijen betrokken geweest. De droogmakerij als landschapstype wordt in Nederland doorgaans niet erg hoog gewaardeerd, vooral vanwege de eentonigheid van het landschap. Internationaal is er echter zeer veel bewondering en belangstelling voor.
Vanaf de 11e eeuw werden veel gebieden in Zeeland ingepolderd. Dit werd gedaan in opdracht van de Vlaamse abdijen die Zeeland grotendeels in handen hadden. Het bouwen van dijken kostte veel moeite, omdat er geen goed gereedschap was. Langzaam werden de eilanden door inpoldering wat groter.
De oudste Hollandse droogmakerijen dateren van de eerste helft van de zestiende eeuw. Het betreft in die tijd kleine meertjes in Noord-Holland die experimenteel worden drooggelegd. De eerste grote droogmakerij, de Zijpe, valt aan het einde van de zestiende eeuw droog. Bekender zijn echter de zeventiende-eeuwse en latere droogmakerijen, waarvan de Beemster (1608-1612) de eerste belangrijke was. Deze polder staat sinds 1999 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
Lange tijd was de belangrijkste reden en motivatie voor het droogmaken van meren en plassen het tekort aan landbouwgrond, zeker in het westen van Nederland. De jongste droogmakerijen in Flevoland hebben echter ook een belangrijke woonfunctie (als ontlasting van de drukke Randstad) en een natuur- en recreatiefunctie gekregen. Bij de regelmatig heroplaaiende discussie over het alsnog inpolderen van het Markermeer tot de Markerwaard speelt de landbouwfunctie geen enkele rol meer en draait het uitsluitend om het herbergen van woon-, natuur- en recreatiefuncties, of om het vinden van een geschikte nieuwe locatie voor een nationale luchthaven.
Zie ook: Noord-Hollandse droogmakerij
Nederlandse droogmakerijen
Belangrijkste en bekendste Nederlandse droogmakerijen, met het jaar van drooglegging, zijn:
- 1597 Zijpe
- 1610 Wieringerwaard
- 1612 De Beemster
- 1614 Zoetermeerse Meerpolder
- 1622 Purmer
- 1626 Wijde Wormer
- 1627 Bijlmermeer
- 1629 Watergraafsmeer
- 1631 Heerhugowaard
- 1635 Schermer
- 1643 Starnmeer
- 1809 Wilhelminapolder
- 1840 Zuidplaspolder
- 1846 Anna Paulownapolder
- 1852 Haarlemmermeer
- 1874 Prins Alexanderpolder
- 1930 Wieringermeer
- 1942 Noordoostpolder
- 1957 Oostelijk Flevoland
- 1968 Zuidelijk Flevoland
Droogmakerijen in andere landen
Vrije mediabestanden over Land reclamation op Wikimedia Commons