Uitklappen
Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
rel=nofollow

Dissenters

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De Engelse term dissenters (afgeleid van het Latijn: dissentire, „het niet eens zijn”), werd oorspronkelijk vooral gebruikt in de kerkgeschiedenis van Engeland en Wales, bij uitbreiding ook in Ierland, als verzamelnaam voor mensen die in hun religieuze opvattingen afweken van de Kerk van Engeland (de Anglicaanse Kerk). Later werden zij ook de nonconformisten genoemd. Dissenters werden vaak achtergesteld en gediscrimineerd. In de eerste plaats betrof het nonconformistische groepen die zich van de Engelse Kerk hadden afgesplitst. Dissenters die voorstanders waren van een radicale reformatie, probeerden deze principes oorspronkelijk in de Engelse staatskerk door te voeren.

Na het herstel van de Engelse monarchie in 1660 werd het episcopaat opnieuw geïnstalleerd en werden de rechten van de dissenters beperkt: de Act of Uniformity in 1662 vereiste dat geestelijken enkel in de Kerk van Engeland gewijd mochten worden en dat men het Common Book of Prayer in de eredienst moest gebruiken. Velen trokken zich in plaats daarvan terug uit de staatskerk. Deze predikanten en hun volgelingen werden nonconformisten genoemd, hoewel deze term oorspronkelijk verwees naar de weigering om bepaalde gewaden en ceremonies van de Church of England te gebruiken, en niet zozeer naar de afscheiding ervan.

Oorspronkelijk hield de term dissenters ook katholieken in. Katholieken werden in 1779 in het wetsontwerp van de Relief Act, die een grotere godsdienstvrijheid toeliet, „Protesting Catholic Dissenters” genoemd.

Tot de dissenters rekende men baptisten, methodisten, quakers en diverse puriteinse groepen.

Nederland

In Nederland werd het begrip overgenomen en verwees naar hen die niet behoorden tot de Nederduits Gereformeerde Kerk (later Nederlandse Hervormde Kerk), zoals remonstranten en lutheranen, doopsgezinden, de rooms-katholieken en oudkatholieken.

rel=nofollow