Diepgaand gesprek

Een Diepgaand Gesprek is een meervoudig reconstructief dialoog tussen minimaal 2 personen. Het verschil tussen een "normaal" gesprek en een diepgaand gesprek zit hem in het onderwerp. Wanneer er door één van de 2 personen het gesprek als emotioneel verbredend gezien wordt of wanneer er een duidelijk leerproces of einddoel geïnitieerd wordt door het gesprek kan deze als diepgaand beschouwd worden.

Een gesprek kan een vrijblijvend of een formeel karakter hebben. Volgens Montaigne, de schrijver van de Essais, worden we in het gesprek ons bewust van onze eindigheid en de beperktheid van de eigen levenservaring. Door het voeren van gesprekken kunnen we deze levenservaring verruimen en kennis opdoen op welke punten we nog tekortschieten wat betreft onze levenservaring. Daardoor zijn we na het gesprek niet langer dezelfde als voor het gesprek.

Volgens Gadamer is de grote verdienste van Schleiermacher dat hij het verstaan heeft opgevat als een gesprek, maar hij heeft dit uitgangspunt niet consequent doorgevoerd. Verstaan vereist volgens Gadamer goede wil en open staan voor de gesprekspartner en is niet, zoals Schleiermacher beweert, enkel objectieve reconstructie, maar een gedachtewisseling en integratie (horizonversmelting). Een werkelijk gesprek verandert beide partners, zowel de uitlegger als de tekst.

Als twee mensen met elkaar in gesprek zijn, kan het gebeuren dat ze onwillekeurig elkaars snelheid van oogknipperen overnemen of zich aan elkaar gaan spiegelen (dezelfde houding aannemen). Het overnemen van elkaars lichaamstaal is een belangrijk onderdeel voor een diepgaand gesprek.