Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Declaratoire rechtshandeling
Een declaratoire rechtshandeling (ontleend aan de Code Civil; "L'acte juridique déclaratoire"[bron?]) is een rechtshandeling ter bevestiging van een al eerder gevestigd subjectief recht.[bron?] Een voorbeeld is het alsnog opstellen van een akte na een mondelinge overeenkomst. Het tegengestelde is een constitutieve rechtshandeling.[1][bron?]
Een vonnis, uitspraak, beschikking of akte met een declaratoir karakter erkent dus een bestaande toestand. Veelvoorkomende declaratoire rechtshandelingen zijn erkenning van een kind en de erkenning van de vluchtelingenstatus van een vreemdeling door de autoriteiten.[2]
De declaratoire rechtshandeling speelt een rol in het asielrecht. De Nederlandse asielwetgeving geeft geen coherente visie op de aard van de bepaling van iemands vluchtelingenstatus. De vraag is of men vluchteling is wanneer men voldoet aan de omschrijving in art. 1A lid 2 van de Vluchtelingenwet. Wie dat meent hangt de zogenaamde declaratoire visie aan. Anderen stellen dat men vluchteling wordt door erkenning door een staat. Dat is de constitutieve benadering. Europese richtlijn 2011/95/EU (de Definitierichtlijn) stelt dat de erkenning van de vluchtelingenstatus declaratoire kracht heeft. De door de overheid gebruikte maatstaven voor de opvang en gedeeltelijk ook de maatstaven die aan het verkrijgen van tijdelijke bescherming worden gesteld, duiden er daarentegen op dat erkenning als vluchteling in het Nederlands recht een constitutieve handeling zou zijn.[bron?] De innerlijke tegenspraak tussen Vluchtelingenwet (hogere regeling) en de latere Definitierichtlijn (lagere regeling) is te verklaren door tijdsverloop.[bron?]
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º Uitspraak rechtbank Den Haag 2012, wetboek-online.nl, geraadpleegd 1 mei 2014.
- º Europees asielrecht en zijn verhouding tot internationaal recht, stuk van onbekende herkomst in de UB van de VU, geraadpleegd 1 mei 2014.
