De stad van de dromende boeken

De stad van de dromende boeken
Oorspronkelijke titel	Die Stadt der Träumenden Bücher
Auteur(s)	Walter Moers
Vertaler	Erika Rijsewijck
Voorwoord	Hildegunst Von Mythenmetz
Kaftontwerper	semper simile, München
Illustrator	Walter Moers
Land	Duitsland
Taal	Nederlands
Oorspronkelijke taal	Duits
Reeks/serie
Genre	Fantasy
Uitgever	Uitgeverij Houtekiet
Oorspronkelijke uitgever	Piper Verlag
Uitgegeven	2005
Oorspronkelijk uitgegeven	2004
Pagina's	504 blz.
ISBN-code	ISBN 9789089241689
Volgende boek	Das Labyrinth der Träumenden Bücher (nog niet vertaald)

De stad van de dromende boeken (Duits: Die Stadt der träumenden Bücher) is een van de verschillende Zamoniëromans van de Duitse auteur en striptekenaar Walter Moers. Moers dient voor het boek naar eigen zeggen enkel als 'vertaler'. De echte auteur is Hildegunst Von Mythenmetz, een dinosauriër en een gelauwerd dichter uit Moers' fantasiewereld Zamonië. De Stad van de Dromende Boeken is uit het oogpunt van de laatstgenoemde slechts het eerste deel van zijn 10.000 bladzijden tellende biografie. De illustraties in het boek zijn van de hand van Moers.

Plot

Leeswaarschuwing — Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal

Deel 1: Het testament van Dancelot

In de legendarische Lintwormburcht in Zamonië staat literatuur in het middelpunt. De meeste inwoners (allemaal intelligente dinosauriërs) zijn getalenteerde dichters en auteurs en om die vaardigheden te verwerven, krijgt elke jonge lintworm een zogenaamde dichtpeet toegewezen die die taak op zich neemt. Bij Mythenmetz is dat zijn gevierde oom Dancelot. Dancelot heeft in zijn leven een succesrijk boek geschreven, maar beperkt zich nog tijdens Mythenmetz' leven tot o.a. betaalde voordrachten. Als Dancelot op 888-jarige leeftijd op sterven ligt, openbaart hij hem reden waarom hij zijn literaire activiteiten grotendeels stopgezet heeft. Enkele jaren geleden kreeg hij een manuscript toegestuurd dat het volgens hem perfecte literatuur was. Doordat hij zich daardoor zo klein voelde, heeft de pen grotendeels naast zich neergelegd. Hij schreef hem daarna een brief terug waarin hij hem aanraadde om een uitgever in Boekheem, de boekenhoofdstad te zoeken, maar heeft daar veel spijt van omdat de stad vol gehaaide en gewetenloze literatuuragenten zit. Ook uit hij met zijn laatste woorden de wens dat Mythenmetz op een dag het orm, de literaire kracht, zal ontdekken.

Nadat Mythenmetz het manuscript leest en zelf door de perfectie uit het lood geslagen wordt, besluit hij de onbekende auteur te gaan zoeken. Als hij in Boekheem aankomt, laat hij het manuscript aan een paar antiquairs zien die hem na de lectuur vragen om onmiddellijk hun winkels te verlaten. Ook komt Mythenmetz met de onderwereld van Boekheem in contact, namelijk boekenjagers die zeldzame manuscripten in de catacomben van de stad zoeken en er niet voor terugdeinzen om concurrenten te doden. Een van die boekenjagers was de bibliofiele Colophonius Regenschein die binnen een week drie van de zeldzaamste boeken uit de catacomben wist te halen, maar zwaargewond terugkeerde. Regenschein heeft over zijn ervaringen een boek geschreven, dat Mythenmetz leest en te weten komt dat hij vermist wordt. Regenschein ging toen op zoek naar de zogenaamde Schaduwkoning, maar is na al die tijd nog niet teruggekeerd Na de lectuur ervan komt Mythenmetz met een literatuuragent, Claudio Harfenstock, in contact die hem naar Phistomel Schmeik doorverwijst, een van de belangrijkste mensen in Boekheem en persoonlijke vriend van Regenschein. Myhthenmetz toont het manuscript aan Schmeik en die wil het even bijhouden voor onderzoek. Hij geeft hem ook een kaartje voor een concert van Nevelhemers wier muziek het publiek volledig gek maakt. Omdat hij in die gekte tientallen waardeloze boeken koopt en daardoor blut is, wil hij het manuscript aan Schmeik verkopen. Schmeik geeft hem daarna een rondleiding waarbij hij echter zijn duistere plannen onthult. Hij wil heel Zamonië beheersen met de muziek van de Nevelhemers (omdat hij via de composities het publiek kan laten doen wat hij wil) en ook de literatuur vernietigen. Schmeik geeft hem in zijn grot een boek waarin hij alle antwoorden zal vinden. Schmeik vergiftigt hem echter met een contactgif op bladzijde 333 waardoor Mythenmetz in coma valt.

Deel 2: De catacomben van Boekheem

Als Mythenmetz later wakker wordt, blijken Schmeik en Harfenstock hem diep in de catacomben van Boekheem gebracht te hebben om hem daar aan alle vreselijke wezens over te leveren. Mythenmetz valt daarna door het gif een tweede keer in coma en begint na zijn ontwaken aan zijn tocht naar de oppervlakte. Vreemd genoeg heeft Schmeik het manuscript niet meegenomen. Hij probeert naar boven te gaan door boeken te bestuderen en zo te bepalen hoe ver hij van de oppervlakte verwijderd is. Een van de boeken is echter een geraffineerde val van een boekenjager waardoor een deel van de catabomben instort en Mythenmetz in Onheem, de vuilnisbelt van Boekheem, belandt. Daar breekt niet veel later een gevecht tussen de bewoners uit en Mythenmetz kan maar ternauwernood ontkomen. Hij raakt even later echter gevangen tussen de poten van een spinxxxx, een spinachtige uit de catacomben. De spinxxxx ontdekt hem en verorbert hem bijna, maar een boekenjager redt hem. Die stelt zich valselijk als Regenschein voor om zo zijn vertrouwen te winnen. Hij wil Mythenmetz zelf opeten en zijn ledematen verkopen. De boekenjager wordt echter in een plots invallende duisternis gedood. Mythenmetz vervolgt zijn weg en vindt dankzij een spoor van perkamentstukjes de Boeklingen, een bibliofiel volkje van kleine cyclopen. De Boeklingen kunnen elk het werk van een gekozen dichter uit het hoofd opzeggen. Ondanks hun enorme literaire kennis kunnen ook zij hem niet vertellen wie de auteur van het manuscript is. Mythenmetz verfijnt er zijn ambacht en heeft het er naar zijn zin, maar wil liever terug naar boven. Daarop onthullen de Boeklingen dat de echte Colophonius Regenschein bij hen leeft, maar op sterven ligt. Regenschein kent een uitweg en geeft een van de Boeklingen de opdracht om Mythenmetz via een geheime gang naar Boekheem terug te brengen. Dat lukt echter niet omdat verschillende boekenjagers door de verdediging van de Boeklingen breken en een waar bloedbad aanrichten. Mythenmetz ontsnapt weer ternauwernood via de boekenmachine van de Roestige Gnomen en ondergrondse spoornet.

Na een wilde rit komt Mythenmetz in een nieuw deel van de catacomben terecht, Slot Schaduwhal. Hier ontmoet hij eindelijk de Schaduwkoning, een reus die van buiten volledig uit papier lijkt te bestaan. De Schaduwkoning vertelt hem hier dat hij de auteur van het manuscript kent en vertelt Mythenmetz over de auteur. Uit het verhaal blijkt al snel dat niemand minder dan de Schaduwkoning de auteur is. Ooit was hij een mens. Nadat hij door Dancelots raad naar Boekheem ging, kwam hij al snel in Schmeiks klauwen terecht. Schmeik beschouwde hem echter als een gevaar voor zijn duistere plannen en veranderde hem met verschillende behandelingen in het bovennatuurlijke wezen dat hij nu is. Wel was hij zo veranderd dat hij bij het minste schijnsel van de zon of de maan in brand zou vliegen. Schmeik wilde ook dat hij met zijn nieuwe kracht orde op zaken stelde in de catacomben omdat de boekenjagers het er in de laatste tijd iets te bont maken. De Schaduwkoning kwijtte zich eerst wel uit haat en wraakzucht aan die taak, maar door enkele bezoekjes aan de oppervlakte en het zien van zijn spiegelbeeld trok hij zich wanhopig terug in Slot Schaduwhal. Na zijn verhaal stemt hij erin toe om Mythenmetz verder in de literatuur in te wijden. Mythenmetz en de Schaduwkoning besluiten uiteindelijk om Schmeik ten val te brengen.

[[Categorie:]]