Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Chelonoidis abingdoni
| Chelonoidis abingdoni Status: Uitgestorven (2012) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bestand:Lonesome George 1.jpg | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Chelonoidis abingdoni Günther, 1877 | |||||||||||||
Chelonoidis abingdoni op  Wikispecies |
Chelonoidis abingdoni is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae). Chelonoidis abingdoni was lange tijd een ondersoort van de galapagosreuzenschildpad (Chelonoidis nigra), maar wordt tegenwoordig als een aparte soort beschouwd. De schildpad is waarschijnlijk uitgestorven omdat het voor zover bekend laatste exemplaar op 24 juni 2012 dood werd gevonden. Dit laatste exemplaar betrof een mannetje dat in het Charles Darwin Research Station werd gehouden. Hij werd aan het begin van de jaren zeventig ontdekt op de Galapagoseilanden.
Omdat de soort tot voor kort nog slechts door een enkel exemplaar werd vertegenwoordigd, was deze schildpad erg bekend. Er zijn in de internationale pers verschillende publicaties over het dier verschenen. Het mannetje werd in het Engels wel 'Lonesome George' genoemd, wat vrij vertaald "eenzame George" betekent.
Naamgeving en taxonomie
Chelonoidis abingdoni heeft een ingewikkelde taxonomische geschiedenis. Oorspronkelijk werd de schildpad in 1877 door Albert Carl Lewis Gotthilf Günther beschreven als soort. Günther gebruikte de naam Testudo abingdonii, later werd de soort respectievelijk gezien als ondersoort van de niet langer erkende soort Testudo elephantopus en als ondersoort van Chelonoidis nigra. Sinds de publicatie van Anders G.J. Rhodin et al. in 2010,[1] wordt het taxon onder de wetenschappelijke naam Chelonoidis abingdoni als volwaardige soort erkend.[2]
Beschrijving
Op de Galapagoseilanden zijn verschillende soorten reuzenschildpadden gevonden. De "Pinta-schildpad", waarvan George de laatste vertegenwoordiger was, was een van de kleinere soorten. Deze schildpad had een zadelvormig rugschild. Het dier had een lange nek zodat het ook hogere vegetatie kon bereiken.
Historie
De soort werd lange tijd als uitgestorven beschouwd, totdat op 1 december 1971 door de Amerikaanse malacoloog Joseph Vagvolgyi een exemplaar werd aangetroffen op het eiland Pinta, een van de Galapagoseilanden. Vagvolgyi vernoemde de schildpad waarschijnlijk naar de acteur George Gobel.
Chelonoidis abingdoni is waarschijnlijk uitgestorven doordat er grote aantallen zijn opgegeten door de mens. De schildpadden zijn lang in leven te houden zonder ze van voedsel of water te voorzien en waren dus een ideale bron van voedsel op schepen die maandenlang onderweg waren zonder land aan te doen. Door de dieren te vangen en in het ruim te bergen was de bemanning steeds verzekerd van vers vlees. De laatste levende schildpad (buiten George) was in 1906 gezien, toen Amerikaanse wetenschappers het eiland bezochten. In 1959 werd op Pinta het Charles Darwin Research Station (CDRS) gevestigd dat onder meer het ecosysteem ter plekke tracht te herstellen.
George werd overgebracht naar het onderzoeksstation. Hij woog ongeveer 90 kg, en was één meter lang, gemeten over zijn rugschild. De leeftijd is niet precies bekend, maar men vermoedt dat hij toentertijd tussen de 60 en 90 jaar oud was.
Uitsterven
Op 24 juni 2012 werd bekend dat 'eenzame George' in de ochtend van die dag gestorven is, volgens de Ecuadoraanse krant El Universo op een leeftijd van tussen de 100 en 120 jaar.[3] Fausto Llerena, George' verzorger in de afgelopen veertig jaar, vond het dier dood in zijn verblijf.
Met het overlijden van George is zijn soort volledig uitgestorven. Er is tientallen jaren geprobeerd om George te laten paren met een vrouwtje van een andere soort. Die pogingen mislukten, waarschijnlijk vanwege een gebrek aan verwantschap tussen de soorten. Tot januari 2011 had George gezelschap van twee vrouwtjes van de verwante soort Chelonoidis becki. Op 21 juli 2008 werd gemeld dat George onverwacht met een van de vrouwtjes had gepaard. Er werden in totaal 13 intacte eieren gevonden, die in broedstoven werden geplaatst.[4] In november was al duidelijk dat 80 procent van de eieren gewichtsverlies vertoonde, een teken dat ze onbevrucht waren. In december rapporteerde het Darwin Center dat ook de overgebleven eitjes niet waren uitgekomen en dat röntgenfoto's zichtbaar hadden gemaakt dat ook deze onbevrucht waren gebleven.[5]
Zie ook
Externe links
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- (en) Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database - Chelonoidis abingdoni - Website Geconsulteerd 26 februari 2012
- º Rhodin, Anders G.J.; et al. (2010-12-14). Turtles of the World 2010 Update: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution and Conservation Status (pdf). Gearchiveerd van de originele website op 2010-12-15. Geraadpleegd op 2012-06-24.
- º Peter Uetz & Jakob Hallermann. The Reptile Database - Chelonoidis abingdoni.
- º (es) Muere el Solitario George, la última tortuga de su especie.
- º (en) Dwindling Hopes of Offspring from Lonesome. Charles Darwin Foundation for the Galapagos Islands (11 november 2008). Gearchiveerd van de originele website op 2008-12-08. Geraadpleegd op 2012-01-11. (klik op "Impatient?")
- º (en) Gray, Louise (5 december 2008). Lonesome George's first sex in decades ends in disappointment. The Telegraph. Geraadpleegd op 2012-06-25.