Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Brian Jones
| Brian Jones | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Lewis Brian Hopkin Jones | |
| Geboren | 28 februari 1942 | |
| Overleden | 3 juli 1969 | |
| Land | Engeland | |
| Werk | ||
| Jaren actief | 1962-1969 | |
| Genre(s) | rock-'n-roll | |
| Label(s) | abco/dekka | |
Lewis Brian Hopkin Jones, beter bekend als Brian Jones (Cheltenham (Gloucestershire), 28 februari 1942 - Hartfield (Sussex), 3 juli 1969) was een Engels gitarist. Jones stond vooral bekend als oprichter van de rockgroep Rolling Stones. In 1969 werd hij dood in zijn zwembad gevonden. Het mysterie van zijn dood is tot op de dag van vandaag niet opgelost.
Biografie
Jones' ouders, Lewis Blount en Louisa Beatrice Jones, stamden uit Wales. Brian had twee zusters: Pamela, die geboren was op 3 oktober 1943 en overleed op 14 oktober 1945 aan leukemie, en Barbara, die was geboren in 1946 (precieze datum onbekend).
Jones' ouders waren beiden zeer geïnteresseerd in muziek, en dat blijkt van invloed te zijn geweest op de jonge Jones. Zijn vader speelde graag piano en orgel tijdens zijn werk, en zijn moeder was pianolerares. Toen Jones 14 was speelde hij klarinet in het schoolorkest.
Oorspronkelijk hield Jones veel van jazz, maar daar kwam verandering in toen hij Mick Jagger en Keith Richards leerde kennen. Met hen en Dick Taylor (later oprichter van Pretty Things) richtte hij een bandje op: The Rollin' Stones, naar een liedje van Muddy Waters. In 1962 kwamen Charlie Watts en Bill Wyman erbij, en werd de groepsnaam veranderd in Rolling Stones. Taylor stapte uit de band om zich op zijn studie te richten. Jones was destijds de onbetwiste leider, maar dat veranderde toen Andrew Oldham manager van Rolling Stones werd. Hij maakte van Jagger en Richards songschrijvers en leiders. Gitarist Jones was niet langer de leider.
Inmiddels stond de band alweer bekend als Rolling Stones, en ze begonnen hits te scoren. Op de eerste hits was Jones achtergrondzanger en gitarist. In 1965 braken de Rolling Stones definitief door en scoorden ze veel hits. Jones schreef ook veel mee, ook al kwamen de nummers op de naam van Richards en Jagger te staan.
De Rolling Stones werden al snel bekend als een van de grootste bands van de wereld, en Jones genoot van alle roem. Hij scoorde in de jaren 60 met de Stones hits als Paint It, Black en (I can't get no) Satisfaction.
Jones bespeelde ook andere instrumenten, naast gitaar. Volgens Watts, de drummer van de Stones, kon hij werkelijk ontzettend veel, zoals citer, harmonica, piano. Zo speelt hij sitar op Paint It, Black, en piano op Let's spend the night Together.
In 1967 ging het echter steeds slechter met Jones, die zwaar verslaafd raakte aan alcohol en drugs. Hij maakte plannen om wereldberoemd te worden door middel van een solocarrière; volgens de andere Stones begon hij toen een beetje raar te worden. Jones kreeg ontzettende ruzie met Richards, hoewel ze het later weer bijlegden. Ook muzikaal ging het slecht met Jones: op de albumopnamen was nog maar weinig van hem te horen. In maart 1967 kreeg Richards een relatie met Jones' vriendin Anita Pallenberg en dat heeft Jones hem nooit meer vergeven.
Op de LP Beggars Banquet van de Rolling Stones speelde Jones nog maar op enkele nummers mee. Zijn akoestische slidegitaar op "No expectations" maakte de meeste indruk. Meestal kwam hij niet opdagen tijdens de opnames, en als hij er was, dan was hij dronken. Hij had nog steeds ruzie met Richards. Op de volgende LP "Let it bleed" (uitgebracht na zijn dood) speelde hij slechts op twee nummers mee: autoharp op "You got the silver" en percussie op "Midnight rambler".
Jones werd in juni 1969 officieel uit de Rolling Stones gezet. De Stones wilden in december 1969 weer op tournee door Amerika en vermoedden dat Jones geen visum zou krijgen. Bovendien was hij niet in staat om op tournee te gaan. Mede-bandleden Jagger, Richards en Watts reden naar zijn huis, Cotchford Farm genaamd, en deelden hem mee dat hij uit de band was gezet.
In juli 1968 ging Jones naar Marokko om samen met de Master Musicians of Joujouka een album op te nemen. Dit album werd in 1971 uitgebracht onder de naam Brian Jones Presents the Pipes of Pan at Joujouka.
Jones' laatste optreden met de Rolling Stones was tijdens het Rock 'n Roll Circus, in 1968.
Jones was van plan een solocarrière te beginnen, en hij wilde gaan touren met Jimi Hendrix. Van al Jones' plannen zou het nooit meer komen.
Zijn dood
In de nacht van 2 op 3 juli 1969 overleed Jones in zijn eigen zwembad bij zijn huis Cotchford Farm. De toedracht is onbekend; er zijn vele speculaties over rond gegaan wat er gebeurd zou kunnen zijn. Hij kan dronken zijn geweest, hij kan tijdens het zwemmen een astma-aanval hebben gekregen, maar ook moord (in verband met een ruzie tussen Jones en een vriend; Frank Thorogood) of zelfmoord wordt niet uitgesloten. Een scenario is dat Jones en een vriend dronken aan het zwemmen zouden zijn geweest, ruzie hebben gekregen, waarbij Jones half per ongeluk, half expres zou zijn verdronken door deze vriend. Op 31 augustus 2009 maakte de Britse politie bekend dat er opnieuw onderzoek gedaan wordt naar de dood van Jones.[1]
Brian Jones werd het eerste lid van de Club van 27, een groep bekende mensen die op 27-jarige leeftijd overleden, vaak onder verdachte omstandigheden. Hiertoe behoren inmiddels ook Jones' vriend Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison en Kurt Cobain. Allen gingen ze ten onder aan roem en drugs.
Nagedachtenis
_(97648305).jpg){kind=link}
De Rolling Stones gaven ter nagedachtenis aan de overleden Brian Jones een groot concert in Hyde Park. Daar werd ook de nieuwe gitarist, Jones' vervanger, Mick Taylor voorgesteld. In 2006 werd er een film gemaakt over Jones' dood; Stoned.
Na zijn dood schreef Pete Townshend van The Who een gedicht "A Normal Day For Brian, A Man Who Died Every Day" (afgedrukt in The Times), Jimi Hendrix droeg een lied aan hem op, op de Amerikaanse televisie, en Jim Morrison van The Doors schreef een gepubliceerd gedicht getiteld: "Ode To L.A. While Thinking Of Brian Jones, Deceased".
Discografie (met de Rolling Stones)
- Rolling Stones (1964)
- Rolling Stones: England's newest hit makers (1964)
- 12 x 5 (1964)
- The Rolling Stones No. 2 (1965)
- The Rolling Stones, Now! (1965)
- Out of Our Heads (1965)
- December's children (1965)
- Aftermath (1966)
- Between the buttons (1967)
- Their Satanic Majesties Request (1967)
- Beggar's banquet (1968)
Bronnen
Leden: Mick Jagger · Keith Richards · Ron Wood · Charlie Watts · Darryl Jones (geen officieel lid)
Ex-leden: Brian Jones · Bill Wyman · Mick Taylor · Ian Stewart
Management: Andrew Oldham · Allen Klein Productie: Jimmy Miller · The Glimmer Twins · Don Was
Verwante musici: Blondie Chaplin · Lisa Fischer · Bobby Keys · Chuck Leavell
Studioalbums: The Rolling Stones (1964) · 12 x 5 (1964) · The Rolling Stones No. 2 (1964) · The Rolling Stones, Now! (1965) · Out of Our Heads (1965) · December's children (1965) · Aftermath (1966) · Between the Buttons (1967) · Their Satanic Majesties Request (1967) · Beggars Banquet (1968) · Let It Bleed (1969) · Sticky fingers (1971) · Exile On Main St. (1972) · Goat's head soup (1973) · It's only rock'n roll (1974) · Black and Blue (1976) · Some Girls (1978) · Emotional Rescue (1980) · Tattoo you (1981) · Undercover (1983) · Dirty work (1986) · Steel Wheels (1989) · Voodoo Lounge (1994) · Bridges To Babylon (1997) · A Bigger Bang (2005)
Livealbums: Got Live if You Want It! (1966) · Get Yer Ya-Ya's Out! (1969) · Love You Live (1977) · Still Life - American concert 1981 (1981) · Flashpoint (1991) · Stripped (1995) · Rock 'n Roll Circus (1996) · No Security (1998) · Live Licks (2004) · Shine a Light (2008)
Compilatiealbums:
Big Hits (High Tide and Green Grass) (1966) ·
Flowers (1967) ·
Through the Past, Darkly (Big Hits Vol. 2) (1969) ·
Stone Age (1971) ·
Gimme Shelter (1971) ·
Hot Rocks 1964–1971 (1971) ·
Milestones (1972) ·
Rock'n'Rolling Stones (1972) ·
More Hot Rocks (Big Hits & Fazed Cookies) (1972) ·
No Stone Unturned (1973) ·
Metamorphosis (1975) ·
Made in the Shade (1975) ·
Rolled Gold: The Very Best of the Rolling Stones (1975) ·
Stones Story (1976) ·
Time Waits For No One (1979) ·
Solid Rock (1980) ·
Slow Rollers (1981) ·
Sucking in the Seventies (1981) ·
Rewind 1971-1984 (1984) ·
The London Years (1989) ·
Jump back (The best of The Rolling Stones) (1993) ·
Forty Licks (2002)
Singles 1963–1965 (2004) ·
Singles 1965–1967 (2004) ·
Singles 1968-1971 (2005) ·
Rarities 1971–2003 (2005) ·
Rolled Gold+: The Very Best of the Rolling Stones (2007) ·
Films: Charlie Is My Darling · One plus One · Gimme Shelter · Cocksucker Blues · Stones In The Park · Ladies and Gentlemen: The Rolling Stones · Let's spend the night Together · Video Rewind · 25x5 - The Continuing Adventures of the Rolling Stones · Stones At The Max · Rock 'n Roll Circus · Voodoo Lounge Live · Bridges To Babylon tour '97/'98 · Four Flicks · The Biggest Bang · Shine a Light
Gerelateerde onderwerpen: Discografie · Jagger/Richards · The Glimmer Twins · Nanker Phelge · Rolling Stones Records · Altamont Free Concert