Bodemas (afvalverbranding)

Bij verbranding van een ton huisvuil in een afvalverbrandingsinstallatie (AVI) komt ongeveer 25 kg vliegas in de rookgassen terecht, wat achterblijft is zo'n 200 kg bodemas. Jaarlijks (cijfers 2003) produceren de AVI's in Nederland zo'n 1,1 miljoen ton bodemas.

IJzer en staal

De bodemas bestaat voor de helft uit een fijne fractie (een halve tot 10 mm grote deeltjes); van de grove fractie worden de stukken groter dan dan 40mm vermalen. Uit de (vermalen) as wordt met een magneet ijzer en staal verwijderd.

Non-ferrometalen

Ongeveer 3% van de as bestaat uit non-ferrometalen (alle metalen behalve ijzer, staal en roestvrijstaal), waarvan ongeveer de helft koper en de helft aluminium. De rest bestaat uit vooral zink (4% van de fractie non-ferrometalen), lood, tin, zilver (0,03%) en zelfs goud.

De non-ferrometalen, die een hogere dichtheid hebben dan de rest (waaronder zand), kunnen op basis daarvan van die rest worden gescheiden in een dichtheidscheider. Er kan ook gebruikgemaakt worden van de elektrische eigenschappen van metalen in een wervelstroomscheider. Droge wervelstroomscheiders werken echter alleen goed bij de grove fractie; voor de fijne fractie zou een natte wervelstroomscheider kunnen worden toegepast (dd 2006 nog in een experimenteel stadium).

Einddoel

Van alle bodemas verdwijnt anno 2006 ongeveer 80% in de grond. Het toepassen van bodemas in bijvoorbeeld de wegenbouw vereist afdekking met klei en kunststoffolie om te voorkomen dat de non-ferrometalen in het grondwater terecht komen. Maar schone bodemas (dat wil zeggen zonder metalen) kan worden gebruikt als grondstof voor kalkzandsteen en beton.

Ongeveer 4% van de bodemas, de slibfractie, kan (nog) niet verder worden verwerkt en wordt dus gestort.