Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Berflobeek

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De Berflobeek is een beek in het Overijsselse Hengelo. De Berflobeek is onlosmakelijk verbonden met de Berflo Es. Waar de Berflobeek het gebied binnen komt, wordt deze bijna voortdurend door straten begeleid en is de beek altijd zichtbaar. Wel heeft de beek hier een genormaliseerd (recht) profiel.

Geschiedenis

Sinds de oertijd zijn er beken geweest die het Twentse landschap doorsneden. In de loop van de tijd hebben ze wat gemeanderd en verschoven daardoor wat in het landschap. Waarschijnlijk is de Berflobeek ergens in de Ijstijd ontstaan.

In 1802, werd Hengelo een zelfstandige gemeente. In die tijd was Hengelo een dorp van nog geen tweehonderd boerderijtjes en hutjes. (Het was slechts bereikbaar via karrensporen.) Door het dorp Hengelo stroomde van Twekkelo naar Twickel de Berflobeek.

De Hengelose industrie vormt een patroon van zuid naar noord, van de loop van de Berflobeek tot het punt waar deze zich met Woolder- en de Drienerbeek verenigt. De industriëlen gebruikten niet alleen de watertoevoer voor de productie, maar misbruikten de Berflobeek ook voor het afvoer van hun afval. Het water was goor en veranderd dagelijks van kleur door verfafval van de Textielindustrieën. ’s Winters was de beek bedekt door een deken van kringelende stoom. Altijd had ze een weeë geur, die bij diep inhaleren kokhalzen veroorzaakte. Daarom werd de Berflobeek “die stinkbeek” genoemd.

De beek vervoerde niet alleen het vloeibare vuil van de fabrieken. Er kwam ook afval van de bewoners in het water. Vooral op maandagen en wanneer de gemeentereiniging niet langskwam was het water nauwelijks te zien. Langs de beekoever lag het dan bezaaid met afgedankte fietswielen, stoelen, kinderwagens, dozen, koekjesblikken dameskorsetten en afgedankt kinderspeelgoed. De bewoners in die tijd vonden dat die vieze lelijke stinkbeek weggewerkt moest worden. De Hengeloërs hebben de Berflobeek vertopt achter hekken, hagen, betonplaten en schuren en haar grotendeels onder de grond gemoffeld.

Vrijdag 8 februari 1946 borrelde het rioolwater via de straatputten naar boven en stond ‘s avonds heel Hengelo een paar dagen blank. Alles lag stil. Geen busdiensten, geen privé-vervoer. De fabrieken bleven gesloten. De meeste winkels en kantoren ook. Later viel de telefoon uit. Hengelo was geïsoleerd. Hengelo sloeg terug. In de jaren zestig is er een omleidingskanaal rondom het dorp aangelegd en werden de beken afgeknepen. De eens zo prachtige Berflobeek is daarmee verworden tot een zielig klein slootje.

Herinrichting

Ter plaatse van de Breemarsweg is de beek recentelijk opgeknapt en beter zichtbaar en beleefbaar gemaakt. De zone langs de Berflobeek wordt bewust vrijgehouden van bebouwing. Dit gedeelte van de buurt zal een functie als ontmoetingsplek krijgen. De heringerichte beek heeft hier een dubbele functie: het hemelwater van de daken en wegen in Berflo Es Zuid kan via de wadi’s direct infiltreren of afvoeren naar de beek. Tevens geeft de beek een extra kwaliteit aan de parkachtige omgeving.