Antropocentrisme

Antropocentrisme (van het Grieks άνθρωπος, 'mens', en κέντρον, 'midden'), beschrijft de neiging van de mens om zichzelf te beschouwen als de centrale en meest belangrijke entiteit in het universum. Daarmee samenhangend verwijst het naar de beoordeling van de werkelijkheid vanuit een exclusief menselijk perspectief.

Antropocentrisme is een belangrijk concept op het gebied van milieu-ethiek en milieu-filosofie, waar het vaak wordt beschouwd als de oorzaak van de problemen die ontstaan ​​door menselijke interactie met de omgeving.

Antropocentrisme is het tegengestelde van theocentrisme (dat God centraal stelt), en binnen een andere context ook van het ecocentrisme (of biocentrisme) dat het leven en de natuur centraal stelt