Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Anouar Brahem
Anouar Brahem (أنور ابراهم; Halfaouine stadsdeel van Tunis, 20 oktober 1957) is een Tunesisch bespeler van de oed. Hij voert samen met Rabih Abou-Khalil modernisering door bij toepassing van dit muziekinstrument.
Brahem werd door zijn vader gestimuleerd muziek te gaan spelen en op zijn 10e begon aan een studie oedbespelen onder meer aan het conservatorium in Tunis bij oedmeester Ali Sriti. Al op zijn vijftiende speelde Brahem in allerlei ensembles. Sriti bleef Brahem onderrichten in de meer klassiekere wijze van oedmelodieën, het noten lezen en muziektheorie; in de ensembles begon Brahem meer oog te krijgen voor toepassingen in een jazz- en folkachtige omgeving. Op een gegeven moment had Brahem genoeg van het spelen op “bruiloften en partijen” en begon de muziek serieuzer te benaderen met onder andere eigen composities. In eerste instantie werd dat voornamelijk gedaan voor de plaatselijke bevolking. Eerste opname van hem verschenen alleen op muziekcassette, maar concerten en opname vielen in goede aarde bij de (plaatselijke) recensenten.
In 1981 vertrok hij naar Parijs om daar zijn brood te verdienen met het schrijven en spelen van onder andere muziek bij de aldaar verspreide Tunesische films en dergelijke, maar hij maakte daar ook kennis met de lokale jazz- en volksmuziek.In 1985 keerde hij terug naar Tunesië en verkreeg daar meer en meer invloed. De muziek van Brahem bleef nog traditioneel, maar door de mengeling van Tunesische en Franse musici verschoof de muziek steeds meer richting jazz. In 1988 stond Brahem voor 80.000 man publiek tijdens het Carthago muziekfestival; het publiek en recensenten waren enthousiast. In 1990 gaat Brahem op tournee door de Verenigde Staten en Canada en zijn muziek werd opgepikt door Manfred Eicher directeur van ECM Records, een platenlabel dat gespecialiseerd is in jazz en allerhande bijkomende muziek buiten de mainstream. De muziek van Brahem paste daar prima in. In 1990 volgde zijn eerste plaatopname Barzakh. In 1993 kreeg Brahem Sriti zo ver dat deze eindelijk weer eens op het podium klom, na diverse jaren langs ze zijkant staan. Ze speelde samen op één podium. De kwaliteiten van Brahem vielen niet alleen Eicher op, maar ook diens protegé Jan Garbarek; samen spelen ze het album Madar vol in 1994. Gedurende de jaren daarna breidde Brahem zijn oeuvre langzaam uit, weliswaar weinig vernieuwend meer, maar steevast gewaardeerd door recensenten en publiek, die van zijn combinatie van wereldmuziek, jazz en folk hielden.
Discografie
- 1991 - Barzakh (ECM 1432) met Lassad Hosni en Bechir Selmi.
- 1992 - Conte de l'incroyable amour (ECM 1457) met Barbaros Erköse.
- 1994 - Madar (ECM 1515) met Jan Garbarek en Ustad Shaukat Hussain.
- 1995 - Khomsa (ECM 1561) met Richard Galliano en Bechir Selmi en Francois Couturier.
- 1998 - Thimar (ECM 1641) met John Surman en Dave Holland.
- 2000 - Astrakan Café (ECM 1718) met Barbaros Erköse en Lassad Hosni.
- 2002 - Charmediterranéen (ECM 1828) met Orchestre National de Jazz en Gianluigi Trovesi.
- 2003 - Vague (ECM) (Selection).
- 2002 - Le pas du chat noir (ECM 1792) met François Couturier en Jean-Louis Matinier.
- 2006 - Le voyage de Sahar (ECM 1915) met Couturier en Matinier.
- 2009 - The astounding eyes of Rita (ECM 2075) met Klaus Gesing, Björn Meyer en Khaled Yassine.
- 2014 - Souvenance (ECM 2423) met François Couturier, Klaus Gesing, Björn Meyer en Orchestra della Svizzera Italiana o.l.v. Pietro Mianiti.
Externe link
- Anouar Brahem (tevens gebruikt als bron voor dit artikel)